บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 15 หน้า 3

น้ำรินวิ่งมาถึงห้องๆหนึ่งใต้ตึกที่มีประตูเหล็กปิดสนิท น้ำรินมองไปทางข้างหลัง เหยี่ยวก็กำลังเดินมา น้ำรินไม่รู้ทำไงดี เลยเดินทะลุประตูเข้าไปในห้องที่ปิดประตูนั้น

ข้างในห้องเป็นห้องเก็บศพ  มีลิ้นชักเก็บศพเรียงเป็นแถว บรรยากาศวังเวงน่ากลัวมาก เธอกลัวสุดๆ ยืนพิงประตูที่เข้ามา มองในห้องอย่างสะพรึงสุดๆ  แต่ก็ไม่กล้าออกไปเจอเหยี่ยว  

เหยี่ยวเดินมาหยุดตรงหน้าห้อง“แถวนี้ผีดุมากนะ กลางวันแสกๆ ยังแหวะอกควักไส้โชว์ เด็กๆ เล่นบอลอยู่ดีๆ ลูกบอลกลายเป็นหัวคนเฉยเลย  ถ้าเป็นวันโกนจะมีเปรตมาขอส่วนบุญแถวนี้เต็มไปหมด ร้องโหยหวน...ฮื่อ ฮืออออออออออ  ฮื้อฮืออออ”

ในห้อง..น้ำรินกลัวจนตัวสั่น น้ำตาจะไหล แต่ไม่ยอมออกไป ได้แต่ยืนพนมมือสวดมนต์ “ฮือๆ อิติปิสวนภะคะวา เอ๊ย อิติปิโสภะคะวา  อะระหังสัมมา”

ปัง!!! เสียงเหยี่ยวทุบประตูดังลั่น น้ำรินสะดุ้ง ตกใจ แทบจะกรี๊ดออกไป   

“ไม่ต้องหลบเลย...ผมรู้ว่าคุณแถวนี้” น้ำรินรีบเอามือปิดปากแน่น “ผีขี้ขลาด!! ...มีอะไรก็มาคุยกัน  ไม่ใช่งอนตะพืดตะพือ  ไม่มีเหตุผล ผีเอาแต่ใจ ผีไร้จรรยาบรรณ”  

น้ำรินโดนเหยี่ยวด่าเป็นชุดก็ชักโมโห ควันกรุ่นออกหู กำมือ เม้มปากแน่น  

เหยี่ยวยังคงถากถาง ยั่วยุน้ำรินต่อไปอย่างเมามัน “ผีขี้งอน ผีเยอะ ผีขี้วีนขี้เหวี่ยง ผีขี้เหร่..นอนหลับน้ำลายไหลยืด..หยดติ๋งๆ”

น้ำรินถูกยั่วจนโมโหขึ้น หญิงสาวพึมพำ “ไอ้เก๊ก!  ไอ้ผู้ชายปากร้าย” น้ำรินโมโหแต่พยายามหักห้ามความรู้สึกโกรธ “บอกมาซิ  ที่ว่าลาก่อนหมายความว่าไง เร็ว! ถ้านับสามแล้วไม่ออกมา ผมไปจริงๆนะ...หนึ่ง”

ทั้งเหยี่ยวทั้งน้ำรินใจเต้นโครมคราม น้ำรินลังเลใจ ในขณะที่เหยี่ยวก็ลุ้น “สอง....”

น้ำรินตัดสินใจขณะเหยี่ยวลุ้นสุดๆ “สาม!”

น้ำรินตัดสินใจเดินทะลุประตูออกมา แต่เหยี่ยวเดินไปแล้ว  

ที่บริเวณศาลาวัด  ลมพัดอื้ออึง  ใบไม้ปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ  น้ำรินนั่งกอดตัวเองสีหน้าเศร้ากับเรื่องราวที่เกิดขึ้น 

ปริกลงนั่งข้างๆน้ำริน “ความรักกำลังเรียกหาหล่อน”

“ฉันไม่ไป ความรักโหดร้าย มันทำให้ฉันเจ็บ...ทรมาน ถ้าตายได้อีก...ฉันคงตายไปแล้ว”

“ความรักไม่เคยทำร้ายใคร  มีแต่คนที่ทำร้ายตัวเองไม่รู้จักจบสิ้น”

น้ำรินน้ำตาคลอ  ปริกได้แต่สงสาร

เหยี่ยวขี่จักรยานไปตามถนน ชายหนุ่มคิดถึงวันที่ เขากับน้ำรินพูดคุยกันที่วัด 

“ความจริงถ้าสืบรู้ว่าร่างอยู่ที่ไหนแล้วเธอกลับไปเข้าร่าง  จู่ๆ เธอหายไป...ฉันคงใจหาย” น้ำรินชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่เหยี่ยวพูด เหยี่ยวเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรออกมา “ฉันหมายถึงพักนี้เธอเข้ามาวุ่นวายในชีวิต  ถ้าหายไปฉันคงสบายใจแบบแปลกๆ”