บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 23

ภพธรนั่งข้างคนขับ หันไปบอกทางสงคราม “ขับตรงไปก่อนเรื่อย ๆ ครับ”  

สงครามขับรถไปด้วยท่าทางนิ่งขรึม ไม่ค่อยไว้ใจภพธร ธารานั่งอยู่เบาะด้านหลังกับน้ำริน  ชะเง้อมองทางด้วยความร้อนใจ หวังที่จะได้เจอร่างน้ำริน

เหยี่ยววางร่างน้ำรินลงบนโซฟา ขณะลูกน้องทั้งสองพุ่งเข้าเล่นงานเหยี่ยว

เหยี่ยวต่อสู้กับลูกน้องทั้งสองทั้งเตะและต่อย ผลัดกันรุก ผลัดกันรับอย่างดุเดือด

พอคนนึงเสียท่าถูกเหยี่ยวล็อกตัวจับบิดไพล่หลัง อีกคนก็วาดปืนออกมาหมายยิงเข้าใส่เหยี่ยวทางด้านหลัง 

เหยี่ยวเบี่ยงตัวเอี้ยวเต็มแรง กระชากปืนในมือเข้ายิงใส่ลูกน้องทั้งสองเปรี้ยง ๆ ๆ

ลูกน้องคนนึงถูกยิงเข้าที่ขา ล้มกลิ้งไม่เป็นท่า เหยี่ยวตามเข้าไปตวัดขาเตะอีกคนซ้ำ จนหน้าคะมำ

ลูกน้องทั้งสองถูกเหยี่ยวเล่นงานสะบักสะบอม เหยี่ยวอาศัยจังหวะนั้น รีบอุ้มร่างน้ำรินออกไปทันที

นับดาวไล่ตามหมอมาทางหลังบ้าน หมอหมดหนทางหนีเพราะรั้วถูกปิดมิดชิดและแน่นหนา “หมอหนีฉันไม่พ้นหรอก !”

“อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัวแล้ว”

นับดาว ยิ้มเหี้ยมแล้วเสียงปืนในมือก็ดัง เปรี้ยง ๆ ๆ 

เหยี่ยวอุ้มร่างน้ำรินหันมองรอบ ๆ อย่างคิดไม่ตกว่าจะพาน้ำรินออกไปได้ยังไง 

เหยี่ยวเห็นรถนับดาวจอดอยู่ พร้อมกุญแจรถเสียบค้างไว้ เหยี่ยวมองร่างน้ำรินที่อยู่ในอ้อมกอดตัวเองอย่างลังเลเพราะไม่กล้าขับรถ

ภาพเหตุการณ์ในวัยเด็กที่เหยี่ยวอยู่ในรถ และพ่อแม่เกิดอุบัติเหตุ ทำให้หยี่ยวชะงักนิ่ง  เหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะทำยังไงดี

“หยุดนะ!”

เหยี่ยวหันขวับไปเห็นนับดาวกระชากปืนวิ่งใกล้เข้ามา 

เหยี่ยวก้มลงไปมองหน้าน้ำรินที่อุ้มอยู่ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ผมจะต้องพาร่างคุณกลับไปไว้ที่เดิม เพื่อให้ดวงจิตของคุณกลับเข้าร่างให้ได้!”

เหยี่ยวมุ่งมั่นในพลังแห่งรักที่มีต่อน้ำริน  ตัดสินใจเปิดประตูเบาะด้านหลังวางร่างน้ำริน  ก่อนจะกระโดดไปนั่งที่คนขับรีบสตาร์ทรถ ขับออกไปทันที