บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 23 หน้า 2
นับดาวยิงปืนตามไล่หลังรถปัง ๆ ๆ ๆ เหยี่ยวเลี้ยวรถขับออกไป
ในเวลาเดียวกันนั้น แนน นกน้อย ดารณี นำกำลังตำรวจสามคันรถ พุ่งเข้ามาจอดล้อมบ้านนุติไว้ ตำรวจกรูกันลงจากรถมาล้อมกรอบนับดาวและลูกน้องอย่างรวดเร็ว
“ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว ยอมมอบตัวเถอะนับดาว” แนนร้องบอก
นับดาวหน้าซีด ตกใจ
สงครามกับภพธรช่วยกันพาธาราลงจากรถไปนั่งรถเข็น เห็นนับดาวกับลูกน้องถูกล็อกกุญแจมือ
ตำรวจหลายนายกระจายกันสำรวจรอบบ้าน น้ำรินตามธารากับสงครามมาด้วย
แนนตรงเข้ามารายงานสงคราม
สงครามถามทันที “เจอร่างของน้ำรินมั้ย ?”
“คุณน้ำรินถูกพาตัวมาไว้ที่นี่ แต่หมวดเหยี่ยวเพิ่งพาเธอออกไป”
ภพธรฟังแล้วไม่พอใจที่เหยี่ยวเข้ามาวุ่นวาย
ธาราสงสัย “หมวดเหยี่ยวพาน้ำรินไปไหน”
“เราคลาดกับหมวดเหยี่ยวนิดเดียว พยายามโทรเข้ามือถือก็ไม่ติด คิดว่าคงพาคุณน้ำรินไปโรงพยาบาล”
“เหยี่ยว...” น้ำรินนึกถึงเหยี่ยว พยายามใช้สมาธิแล้วหลับตา ฉับพลันดวงจิตน้ำรินก็ค่อยๆ สลายไปอย่างรวดเร็ว
นับดาวถูกควบคุมตัวไปขึ้นรถตำรวจ หันมาเห็นภพธร “พี่ธรช่วยดาวด้วย... อย่าทิ้งดาวนะคะ”
ภพธรมองนับดาวด้วยสายตาเรียบ เฉยเมย เหมือนไม่เคยมีความรู้สึกอะไรต่อกัน
นับดาวใจหาย รู้ได้ทันทีว่าทุกอย่างเป็นแผนของภพธรที่จะกำจัดเธอ สายตานับดาวแปรเปลี่ยนเป็นความแค้น
นับดาวถูกพาตัวขึ้นรถตำรวจไป ธารากลุ้มใจเป็นห่วงน้ำริน สงครามแอบชำเลืองมองภพธรอย่างไม่รู้สึกไว้ใจอยู่ดี
ดวงจิตของน้ำรินปรากฏขึ้นตรงเบาะข้างคนขับ น้ำรินหันไปมองร่างตัวเองตรงเบาะด้านหลังด้วยความตื่นเต้น ไม่คาดคิด “คุณตามหาร่างของฉันจนเจอแล้ว ฉันยังไม่ตายจริง ๆ”
“เฮ้ย !” เหยี่ยวหันมาเห็นดวงจิตน้ำริน ตกใจจนเกือบเสียหลัก แต่ก็ประคองรถวิ่งไปได้อย่างปกติ “โผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ดีที่ไม่ตกใจจนขับรถลงข้างทาง”
“คุณขับรถเป็นด้วยเหรอ?”
“ขับได้แต่ไม่กล้าขับ... เครมั้ย ?”
“นี่คุณยอมขับรถเพื่อช่วยฉัน ขอบคุณนะคะ...ขอบคุณจริง ๆ” น้ำรินยิ้มปลาบปลื้ม ประทับใจเหยี่ยวมาก
“โรแมนติ๊ก...โรแมนติก”
น้ำรินหันขวับไปเห็นปริกนั่งอยู่ข้างร่างของเธอ “ปริกมาได้ไง”
“ช่วงเวลาสำคัญ ปริกไม่พลาดแน่“
เหยี่ยวมองกระจกมองหลัง ไม่เห็นปริกนอกจากร่างน้ำริน