บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 23 หน้า 4
“อ๊ากกกกกก”
อานุภาพของชลชาติทำให้ปริก เหยี่ยว น้ำริน กระเด็นไปคนละทาง
น้ำรินหันไปทางปริก เหมือนต้องการปรึกษาว่าจะเอายังไงดี ขณะที่เหยี่ยวมองไปรอบๆ ตัวอย่างระวัง
“ทำยังไงดีปริก พลังของมันมหาศาลขนาดนี้...เราจะสู้มันได้ยังไง”
“ไม่ต้องห่วง...ทุกอย่างมีเวลาของมัน”
“ปริกหมายความว่ายังไง”
“วันนี้เวลานี้...เวลาของไอ้สัมภเวสีหมดแล้ว นรกที่กำลังไล่ล่าวิญญาณกำลังจะปรากฏเพื่อเอาวิญญาณผีเร่ร่อนกลับไปแล้ว”
ทันทีที่จบประโยคพื้นรอบ ๆ เกิดเป็นรอยแยกแตกตรงเข้ามาในบริเวณ ปรากฏแสงสีแดงฉายขึ้นมาจากรอยแยก...วูบไหวเหมือนเปลวไฟ
เหยี่ยวหันไปมองด้วยสีหน้าตกใจเป็นอย่างยิ่ง “เกิดอะไรขึ้น?”
“นรกกำลังจะกลืนร่างวิญญาณร้าย...” น้ำรินอธิบาย
ปริกหันขวับไปเห็น ยิ้มดีใจหันไปคำรามใส่ชลชาติ “หมดเวลาของแกแล้ว ไอ้ผีร้าย!”
“นรกไล่ล่าวิญญาณผีเร่ร่อน? ปริก...ปริกก็เร่ร่อนนะวิญญาณปริกไม่ปลอดภัยเหมือนกัน”
“มีเกิดย่อมมีดับ .. ไหนๆ จะดับก็ขอดับแบบมีคุณค่าซะหน่อยก็แล้วกัน”
ชลชาติสายตาแข็งกร้าว ยังฮึดด้วยแรงอาฆาต เคลื่อนที่เร็วจะเข้าไปทำร้ายน้ำริน
รอบๆ กายของน้ำรินกับเหยี่ยวปรากฏเป็นลมพายุหมุนวน กำลังพุ่งเข้าไปยังน้ำรินกับเหยี่ยว
“ไม่มีอะไรทำร้ายกูได้”
“ไม่ต้องกลัวนะ ผมไม่ยอมให้คุณต้องเป็นอันตรายเด็ดขาด”
ปริกเข่นเขี้ยวใส่ชลชาติ “นรกตามหาวิญญาณแกพบแล้ว วันนี้วิญญาณแกต้องแหลกสลายไปพร้อมๆ กับความเลวที่แกเคยก่อไว้”
“กูจะฆ่ามึง!!”
“อย่าได้หวัง ไอ้ผีหน้าด้าน ! ลงนรกไปได้แล้ว...”
ชลชาติพุ่งเข้ามาหาน้ำริน เหยี่ยวแม้มองไม่เห็น แต่เห็นแสงสีแดงฉานเรืองรองพุ่งเข้ามาหาน้ำริน เหยี่ยวตัดสินใจเอาร่างตัวเองบังร่างน้ำรินที่ยังไม่มีดวงจิตไว้ “ไม่....”
ปริกรวบรวมพลังทั้งหมด พุ่งเข้าไปยื้อยุดฉุดกระชากวิญญาณชลชาติ จะพาลงไปในรอยแยกนั้นด้วยกัน ท่ามกลางสายตาของน้ำรินกับเหยี่ยว
“ลงนรกไปด้วยกันเลย ... ไอ้สัมภเวสี ไป...”
“กูไม่ไป... ปล่อยกู !!”
ปริกฉุดกระชากวิญญาณชลชาติที่กำลังยื้ออยู่เต็มแรง เพื่อเอาลงไปยังรอยแยกที่แตกอยู่ตรงพื้นลงไปด้วยกัน