บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 23 หน้า 5

“ไม่นะปริก... ปริก !!”

“บ๊าย..บ๊าย.. ซาโยนาระ .. กู๊ดบาย ลาก่อน  เจอกันใหม่ชาติหน้า”

ในที่สุดปริกลากวิญญาณชลชาติลงไปในรอยแยกสำเร็จ  บังเกิดเป็นเปลวไฟแผดเผากระจ่างจ้า “อ๊ากกกก”

รอยแยกบนพื้นที่แตกระแหงอยู่  ค่อยๆ กลับปิดติดกลายเป็นพื้นปกติทีละน้อยๆ  

น้ำรินตะลึงน้ำตาไหล เสียใจกับการเสียสละของปริกในครั้งนี้ “ฉันทำให้วิญญาณของปริกดับสลาย... ฉันขอโทษ”

“คุณต้องรีบกลับเข้าร่าง อย่าทำให้การเสียสละของปริกไร้ค่า”

น้ำรินมองร่างที่นอนไม่ได้สติของตนเองอย่างตัดสินใจ

ดวงจิตน้ำรินยืนมองร่างตัวเองอย่างใช้สมาธิ

“ผสานจิตกับกายให้เป็นหนึ่งเดียว... คุณต้องทำได้”

น้ำรินมองเหยี่ยวอย่างขอกำลังใจ ก่อนหลับตาทำสมาธิ ดวงจิตน้ำรินก้าวเข้าไปนอนทับบนร่างน้ำริน เหยี่ยวตื่นเต้น  ลุ้น ๆ  ดวงจิตของน้ำรินผสานเข้ากับร่าง  

เหยี่ยวดีใจมาก “น้ำริน...คุณกลับเข้าร่างได้แล้ว  อีกไม่นานคุณจะกลับมามีชีวิตเหมือนเดิมแล้ว”

ทว่าวิญญาณชลชาติตะเกียกตะกายขึ้นมาจากรอยแยกที่ยังปิดไม่สนิท ร่างชลชาติไหม้เกรียม ดวงตาแดงฉาน “กูไม่ยอมให้มึงมีชีวิต มึงต้องตกนรกไปพร้อมกู !!” ชลชาติรวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย จะเล่นงานน้ำริน

เหยี่ยวหันไปเห็นแสงสีแดงเป็นประกายวาบ  กำลังจะพุ่งเข้ามาทำร้ายร่างน้ำริน เขาจึงโผเข้าไปกอดร่างน้ำรินไว้  ไม่ยอมให้ชลชาติทำร้าย “อย่า...!!”

ชลชาติวาดมือฟาดเหยี่ยว บังเกิดแสงสีแดงกระแทกร่างเหยี่ยว  จนเหยี่ยวลอยหวือกระเด็นตกน้ำไป

ภาพใต้น้ำ...ร่างเหยี่ยวตกลงมาในน้ำ หมดสติและกำลังจะจมดิ่งลงก้นบึง

ชลชาติย่างสามขุมไปยังร่างน้ำรินที่นอนแน่นิ่ง ไม่รู้สึกตัว  แววตาชลชาติแดงฉานเป็นสีเลือด “มึงตาย !”

“มานี่เลย ไอ้ผีชั่ว !!” ปริกพุ่งขึ้นมาจากรอยแยกที่เหลืออยู่   กระชากร่างชลชาติลงไปในรอยแยกอีกครั้ง 

“ปล่อยกู... ปล่อย !!”

วิญญาณปริกและชลชาติหายลงไปในรอยแยก คราวนี้รอยแยกสมานกลับคืน...กลับกลายเป็นพื้นปกติเช่นเดิม  น้ำรินกลับเข้าร่างได้ แต่สลบไสลไม่รู้สึกตัว 

เหยี่ยวจมอยู่ในน้ำไม่ได้สติ ร่างกำลังจมดิ่งลงไปยังพื้นบึงเรื่อยๆ 

ร่างของเหยี่ยวเปียกโชกอยู่บนเตียงเข็น ครอบหน้ากากออกซิเจน  ร่างของน้ำรินอยู่บนอีกเตียง  ถูกเข็นมาด้วยกัน  

 พอถึงทางแยก  ร่างหนึ่งไปซ้าย อีกร่างไปขวา เข้าห้องฉุกเฉิน  

เสียงสัญญาณเครื่องมอนิเตอร์ของเหยี่ยวดังขึ้น   เส้นชีพจรวิ่งเป็นเส้นตรง

“ไม่มีชีพจร  เรดฮาร์ทดร็อป  ....ทำซีพีอาร์”