บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 14
เหยี่ยวพยายามอธิบายกับยายนวลอย่างลำบากใจ “เรื่องแต่งงาน เอาไว้ก่อนได้มั้ยยาย”
“หนูแนนเป็นคนช่วยชีวิตเอ็ง เอ็งควรจะกำหนดวันแต่งงานได้แล้ว”
“บุญคุณกับความรักมันคนละเรื่องกันนะยาย”
“พูดอย่างนี้เหมือนมีคนรักอยู่แล้ว ?” ยายนวลเริ่มเอะใจ “หนูน้ำใช่มั้ย ?”
“เพ้อเจ้อน่ายาย”
“ตำรวจกับพยานแอบรักกันไม่ดีแน่ เอ็งต้องแยกหน้าที่ออกจากเรื่องส่วนตัว ไม่อย่างนั้น...ผู้หญิงอย่างหนูน้ำจะเสียหาย”
เหยี่ยวนิ่งไป ครุ่นคิดตามคำพูดยายนวล แต่ยายนวลกำลังกลุ้มใจ เพราะรู้สึกได้ว่าเหยี่ยวรักน้ำรินเข้าแล้ว
ที่ระเบียงบ้านพักตากอากาศ ธาราชะงักด้วยความดีใจเมื่อรู้ข่าวจากสงคราม “หมวดแนนฟื้นแล้วเหรอคะ” เธอยังคงไม่สบายใจ “ฉันเป็นต้นเหตุทำให้หมวดแนนบาดเจ็บแท้ ๆ”
“หมวดแนนทำหน้าที่ของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อย่างน่าชื่นชมคุณไม่ควรโทษตัวเอง” สงครามมองธารา ก่อนเอ่ยปากถาม “กลัวไหม?”
“ฉันไม่ได้กลัวตาย... แต่กลัวว่าจะตายโดยไม่ได้เห็นหน้าลูก ขอแค่เห็นว่าลูกปลอดภัย ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว”
“ตราบใดที่ผมยังอยู่ คุณจะต้องปลอดภัยและจะได้เจอกับลูกแน่นอน” น้ำเสียงจริงจังของสงคราม ทำให้ธาราอุ่นใจได้บ้าง
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณทำให้ฉัน”
“ผมรู้ว่าคุณต้องการเดินไปข้างหน้ามากกว่าถอยหลังไปเริ่มใหม่ ผมขอเป็นแค่คนข้างๆ คอยดูแลให้คุณเดินไปข้างหน้าอย่างปลอดภัยก็พอ”
ธาราเชิดหน้านิ่ง มองเมินไปทางอื่น เพราะต้องการสกัดกลั้นน้ำตาแห่งความรู้สึกผิด ไม่ให้ไหลออกมาให้สงครามเห็น
สงครามเข้าใจผิดว่าธาราเมินหน้าหนีเพราะไม่พอใจ จึงได้แต่ทำหน้าเศร้า..
ปลาทูปอกผลไม้ใส่จาน ยายนวลหยิบให้แนนอย่างเอาใจ ปูอัดหยิบมากินเองอย่างเอร็ดอร่อย