บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 7 หน้า 5
“ไม่มีอะไรจ้ะ” อนวัชเริ่มมีความหวังขึ้นมา “วรานุชจ้ะ ต่อไปเราจะกลับมามีความสุขกันแล้วนะ ผมจะกลับมาดีเหมือนเดิม ผมสัญญา”
วรานุชฟังอนวัชแล้วรู้สึกมีความสุขคล้ายกับเรื่องเลวร้ายจะหมดไป อนวัชเต็มไปด้วยความหวัง มีแผนบางอย่างในใจ
รัชนีตกใจเมื่อฟังที่สัญญาเล่าให้ฟังเรื่องเงินโละหนี้ “คุณไปเอาเงินจากไหนมาโละหนี้ให้ไอ้จืดมัน!” สัญญาชะงักไม่อยากตอบคำถามทำเนียนจะเดินออก แต่รัชนีดึงเสื้อไว้ สัญญาตัวแข็งไม่อยากตอบ “อย่าบอกนะ ว่าคุณสิงร่างไอ้จืดไปหาเงินมาด้วยวิธีเลวๆอีก!”
สัญญาชะงัก เจ้าเล่ห์ เขาไม่ได้สิงวัชนี่หว่า “ไม่....ไม่ได้สิงซักนิดเดียว...”
“ก็ดี! แล้วต่อไปนี้ อย่าไปสิงไอ้จืดไปทำเลวอะไรอีก ชั้นไม่อยากให้ไอ้จืดต้องเจอความผิดที่ทำไปโดยไม่รู้ตัวอีก”
รัชนีพูดจบก็หายแว๊บออกไป ทิ้งให้สัญญายิ้มพรายมีความสุข
“หึๆๆ เมื่อก่อนไอ้จืดไม่รู้ตัวว่าโดนสิง แต่ตอนนี้มันรู้แล้ว....ถ้าเราสิงมันไปหาสาวๆ มันก็ต้องโกหกเมียมันเองโดยที่เราไม่ต้องเหนื่อยเลย ห๊ะๆๆ” สัญญาแทบรอพรุ่งนี้ไม่ไหว
เช้าวันต่อมา วิญญาณสัญญาแว้บขึ้นมาในห้องนอนรัชนีตามหาอนวัชด้วยความร้อนใจ อยากไปคุยกับสองสาวให้รู้เรื่องซักที สัญญามองเห็นอนวัชจากด้านหลังกำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอยู่ “จืดของพี่ ถึงเวลาที่จืดต้องตอบแทนบุญคุณของพี่แล้วนะ” ว่าแล้วสัญญาก็กระโดดเข้าสิงร่างของอนวัชทันที แต่! วิญญาณสัญญากระเด้งออกมา ล้มตึง สัญญางงทำไมเข้าสิงอนวัชไม่ได้ อนวัชหันมองสัญญาหน้านิ่ง “จืด ทำไมพี่สิงร่างจืดไม่ได้”
อนวัชควักสร้อยพระที่แขวนอยู่ออกมาจากเสื้อโชว์สัญญา สัญญาเห็นพระ รีบเอามือบังหน้า อนวัชจึงเก็บสร้อยพระเข้าในเสื้อตามเดิม “เพราะว่าพระท่านคุ้มครองผม จากผีเลวอย่างคุณน่ะสิ!”
“จืดทำแบบนี้แล้วพี่จะไปหาสาวๆของพี่ได้ยังไง”
“นั่นไม่ใช่ธุระของผม! ชีวิตผมต้องวุ่นวายอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะพี่ เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ ผมจะไม่ให้พี่มาใช้ร่างของผมไปทำเรื่องไม่ดีอีกแล้ว พี่เป็นผีก็ต้องอยู่ส่วนผี ปล่อยให้ผมและเมียได้ใช้ชีวิตปกติของเราเถอะ”
“ไม่ได้นะจืด! พี่ไม่ยอม!!”
อนวัชหยิบพระมาชูทันที สัญญากลัวแว้บหลบไปโผล่ทางนั้นทีทางนี้ที อนวัชหันพระตามสัญญาทั่วห้อง
วรานุชในชุดไปทะเลน่ารักเดินเข้ามา เห็นอนวัชชูพระวิ่งไปทั่วห้องคนเดียว วรานุชชะงักงง “วัชทำอะไร?”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ” อนวัชหันมองสัญญา “ผมกำลังไล่เสนียดจัญไรนะ”
สัญญาชะงักค้อนอนวัชที่พูดว่าตน อนวัชยักคิ้วให้
“แล้วนี่วัชเก็บกระเป๋าเสร็จหรือยังค่ะ”
“เสร็จแล้วจ้ะ ไปกันเลยนะ”
“อ่าวเฮ้ย!! จืด จืดจะไปไหน ไม่ได้นะ!”