บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 5 หน้า 5
แพนยืนมองพระอาทิตย์ตกดินด้วยสายตาเศร้า เหมือนคนไม่มีจุดหมาย คิดถึงตอนที่เคยมาพบกับคณิน
คณินขยับตัวเข้าชิดด้านหลังแพน แพนสะดุ้งตกใจขยับออกห่าง
“มันคนละส่วนกับงานที่โรงสี”
“ฉันต้องรู้ก่อนว่ามันคืองานอะไร”
ยิ่งใกล้ ก็ทำให้คณินเห็นร่องรอยการถูกตีตามเนื้อตัวของแพนชัดขึ้น “ไม่ยากหรอก ก็แค่มาหาฉันที่นี่ทุกวันหลังเลิกงาน”
“จนถึงเมื่อไหร่”
“เมื่อเธอชดใช้ให้ฉันหมดแล้ว”
แพนคิดถึงคณินจับใจ “ฉันทำตามสัญญาแล้วนะ” แพนหันหลังจะกลับ แต่เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างทางด้านโรงสี แพนเห็นควันไฟลอยอยู่เหนือโรงสีเสี่ยเส็ง
ไฟไหม้รุกลามโกดังเก็บข้าว คนงานนับสิบช่วยกันดับไฟจ้าละหวั่น ท่ามกลางควันไฟและความร้อนระอุ แพนเร่งมือเก็บเอกสารสำคัญๆบนโต๊ะทำงานเสี่ยเส็งใส่กระเป๋าอย่างลุกลี้ลุกลน แพนพยายามฝ่ากองไฟออกมา แต่ดันซวยที่เท้าซ้ายเหยียบตะปูเข้า แพนล้มลงใกล้เสา ซวยซ้ำ เพราะปลายกระโปรงดันไปเกี่ยวกับเหล็กที่ยื่นออกมาอีก ทำให้ไปไหนไม่ได้
เสี่ยเส็งเร่งฝีเท้านำมา กิตติ ไทตามหลัง เห็นไฟกำลังโหมไหม้โกดังอย่างหนัก ไทชี้ไป “ต้นเพลิงน่าจะมาจากห้องทำงานของเถ้าแก่ครับ”
เสี่ยเส็งตะโกน “ช่วยกันดับไฟเร็วเข้า!!!!”
กิตติ ไท นำคนงานเข้าดับไฟที่รุกลามภายนอก เสี่ยเส็งเสี่ยงตาย แอบวิ่งเข้าไปในโกดัง
วิภาดาวิ่งมา ตกใจตัวสั่น เกือบจะล้ม กริชเข้ามาคว้าจับตัวไว้ ทั้งคู่มองหน้ากัน “ให้เราช่วยนะ”
“ไม่ต้อง!!!! ออกไป!!!”
กริชไม่สนใจวิภาดา วิ่งไปขนน้ำมาช่วยดับไฟทันที วิภาดาจึงวิ่งเข้าไปช่วยอีกคน
คณินวิ่งเข้ามาอีกทาง มองไฟที่กำลังลุกไหม้อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา “มรดกฉัน!! พินาศหมด!!!”
กิตติถือถังน้ำเดินผ่านมา คณินจับแขนไว้ กิตติตกใจ ผงะ “คุณคิ้ม!!!”
“อาป๊าล่ะ”
กิตตินึกได้ “ฉิบ...(หาย) เถ้าแก่เข้าไปข้างในครับ”
คณินวิ่งฝ่าควันไฟ เข้าไปข้างใน อย่างไม่กลัวตาย