บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 9 หน้า 2
“ษาทำเบิกให้ได้เฉพาะงบดินเนอร์ แต่เรื่องฮันนีมูนเป็นเรื่องส่วนตัวน้าชีพคงต้องใช้เงินของตัวเอง”
“ก็แล้วน้ามีเงินของตัวเองเมื่อไรเล่า อะไรๆ ก็ใช้ไม่ได้ ต้องรอต้องรอ อะไรๆก็ต้องหกเดือน แล้วก่อนหกเดือนนี่น้าไม่ตายก่อนเหรอ”
“ษาไม่จำเป็นต้องรับรู้เรื่องพวกนี้นี่คะ ษาขอตัวไปทำงานก่อน”
อุษาเดินออกไป รสสุคนธ์โมโหขว้างผ้าเช็ดหน้าลงบนโต๊ะอย่างแรง ตามออกไป
ที่หน้าบ้าน อุษาเดินออกมา รสสุคนธ์ตามมากระชากแขนไว้ถามห้วนๆ “เธอจะทำตัวเป็นไอ้เข้ขวางสมบัติอีกนานมั้ยอุษา”
“ฉันไม่เคยเป็นไอ้เข้ เลยไม่เข้าใจที่เธอพูด แต่เธอสงสัยจะเป็นลูกหลานไอ้เข้ล่ะมั้ง”
รสุคนธ์สนิ่งคิดแล้วตาเหลือก “ว้ายนี่แกด่าฉันเป็นตัวเงินตัวทองเหรอ”
“ฉลาดเหมือนกันนี่” รสสุคนธ์ถลาจะตบอุษา อุษาตวาดเอาจริง “ลองดูสิ ฉันเอาคืนเธอสองเท่าแน่รสสุคนธ์”
รสสุคนธ์ชะงัก ชีพเข้ามาหน้าเครียดชีพพยายามพูดดี “ลั่นทมตายไปแล้ว น้าก็ควรจะมีสิทธิ์บ้างถึงไม่ทั้งหมดก็ไม่เป็นไร แต่ทำอย่างนี้มันเกินไปมั้ย”
“เสียใจจริงๆค่ะน้าชีพ ษาทำตามคำสั่งคุณน้าลั่นทม”
ชีพโกรธจัดกำหมัดกัดฟัน “ฉันพยายามพูดดีๆแล้วนะ ก็รู้ว่ามันแกล้งกันชัดๆ เธอก็รวมหัวกันด้วย ไม่ใช่เธอกตัญญูหรอก อุษาเธอก็หวังสมบัติ”
“ใช่ เอะอะอะไรอ้างพินัยกรรม ระวังจะเจอดี”
อุษาจ้องตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน “ถ้าเจอดีจะขอบใจมาก เพราะที่เจอน่ะมันเลว” อุษาจ้องรสสุคนธ์กับชีพ “เลวจริงๆ”
หวาน สวาท จิ้มลิ้มและยาใจกำลังจัดแจงทำความสะอาดอยู่ที่โต๊ะอาหาร
ชีพเดินตาขวางกลับเข้ามา นฤมลรีบถาม “ตกลงมันยอมมั้ยคะ”
ชีพตวาดลั่น ทุกคนตกใจหันมา “ไม่ยอม มันไม่ยอม มันโกงฉัน อะไรก็หกเดือน อะไรก็พินัยกรรม อะไรก็ทำตามคำสั่งคุณน้า เจ็บใจจริงๆนังลั่นทม” ชีพเดินงุ่นง่าน แล้วพุ่งออกจากห้องไปอย่างโกรธมาก
รสสุคนธ์ตะโกนถาม “จะไปไหนคะชีพ”
“จะไปสาปแช่งนังลั่นทมไม่ให้วิญญาณมันไปผุดไปเกิด”
หวานตกใจ “คุณผู้ชายคะ บาปกรรม !” ชีพไม่สนใจ ออกไปจากห้อง
หวานหันมาบอกรสสุคนธ์ “นังรสแกไปห้ามสิ”
“ฉันไปแน่”
“เออดี”
“ฉันจะไปช่วยคุณชีพสาปแช่งมันอีกคนเอาให้ตกนรกหมกไหม้ไปเลย” หวานตะลึง รสสุคนธ์หันไปชวนนฤมลกับเรวัต“ไปช่วยกันหน่อยเถอะค่ะพี่มล พี่วัตหลายๆแรง มันจะได้ไม่มีโอกาสเกิดเลย”
รสสุคนธ์ นฤมล และเรวัตออกไป
“โธ่ คุณผู้หญิง” หวานไม่รู้จะห้ามรสสุคนธ์ยังไง