บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 14 หน้า 2

รสสุคนธ์เดินไป  ฉ่ำหลบวูบที่มุมหนึ่ง นฤมลตามออกไป ฉ่ำส่ายหน้า มองตามไป

รสสุคนธ์เดินบ่นมากับนฤมลอย่างหงุดหงิด ฉ่ำสะกดรอยตามมา รสสุคนธ์หยุดเดิน ฉ่ำกระโดดหลบเข้าหลังต้นไม้ไม่ทันมองชนต้นไม้แล้วรีบหลบหวุดหวิด “พระอะไรไม่ยอมไปปราบผี”

“ไปวัดอื่นก็ได้นี่น้องรส”

รสสุคนธ์พยักหน้าเห็นด้วย กำลังจะเดินเห็นสัปเหร่อเดินผ่านมา “เดี๋ยว..นายเป็นสัปเหร่อใช่มั้ย”

“ครับมีใครตายเหรอ”

“เปล่า ฉันมานิมนต์หลวงพ่อไปปัดรังควานที่สุสานคุณนายลั่นทม แต่หลวงพ่อวัดนี้ท่านไม่ไป นายเป็นสัปเหร่อทำได้มั้ย”

“ไล่ผีคุณนายลั่นทมน่ะเหรอ โอ๊ย ไม่เอาหรอก คุณก็อย่าไปหาเลย ทั้งพระ ทั้งเณร หรือหมอผีในจังหวัดนี้น่ะไม่มีใครเขารับทำหรอก ผมรับรองได้”

“ทำไม!”

“อ้าว ก็ตอนมีชีวิตอยู่ คุณนายแกใจบุญ บำรุงวัด เป็นประธาน ทำบุญทอดกฐิน ผ้าป่า หาเงินเข้าวัดทุกปีทั้งสัปเหร่อ ทั้งหมอผีที่หากินกับวัดก็พลอยได้อิ่มหนำสำราญ ไม่มีใครไปทำร้ายท่านหรอก”

สัปเหร่อเดินไป  รสสุคนธ์และนฤมลขัดใจ ฉ่ำสะใจ

ในสุสาน ลั่นทมป้อนผลไม้ให้ชีพ ชีพส่ายหน้าไม่กิน เมินไปทางอื่น ลั่นทมมองอย่างน้อยใจ “ทมน่ารังเกียจ น่าขยะแขยงมากเหรอคะชีพ”

ชีพหันมามองลั่นทม เสียงอ่อนระโหยแต่เอาจริง “ถ้าแค้นฉันมาก อยากจะฆ่าก็ฆ่าได้เลย อย่ามาทรมานฉันอยู่แบบนี้ลั่นทม ฉันทำใจแล้ว ตายเสียยังดีกว่าอยู่”

ลั่นทมน้ำตาซึม “คุณเกลียดทมมากจริงๆ ขนาดยอมตาย” ลั่นทมลุกขึ้นหัวเราะแค้นๆ เสียงกราดเกรี้ยว “ถ้าเกลียดทมแล้วมาแต่งงานกับทมทำไม ทำไมคะชีพ”

ชีพไม่กลัวหัวเราะเยาะใส่หน้า “ก็เพราะฉันอยากได้สมบัติเธอไงนังโง่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ไม่เคยรักได้ยินมั้ย เอาสิโกรธแล้วใช่มั้ย มาเข้ามาฆ่าฉันเลย ฉันจะได้พ้นจากนรกนี่เสียที”

ลั่นทมพุ่งเข้ามาหาชีพ หน้าตาบิดเบี้ยวน่ากลัว ยกมือจะขยุ้มเข้าที่คอชีพ แต่ชีพหลับตานิ่ง ลั่นทมชะงักกำมือแน่น มองชีพอย่างปวดร้าว ก่อนจะหายตัวไป ชีพลืมตาหัวเราะเยาะตัวเอง “นังผีบ้า นี่มันจะไม่ยอมฆ่าฉันจริงๆเหรอเนี่ย โอ๊ยข้าอยากตายโว้ย มาฆ่าสินังลั่นทม มาฆ่าสิ  ฆ่าให้ตายไปเลย”

ชีพโวยวาย ลุกขึ้นร้องท้าเหมือนคนบ้า

ที่ริมน้ำ  ลั่นทมมาปรากฏร่าง ทรุดนั่งร้องไห้อย่างเจ็บช้ำ “ชีพ..คุณหลอกลวงทมมาตลอดเวลาเหรอเนี่ย คุณไม่เคยจริงใจกับทม คุณไม่เคยรักทมเลย” ลั่นทมโศกเศร้าเสียใจ เมื่อหวนนึกถึงวันที่ชีพขอตนแต่งงาน