บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 14 หน้า 3

ลั่นทมยืนที่ริมน้ำ หน้าตาสดชื่น ร่าเริง “สวยจังเลยค่ะชีพ”  ลั่นทมหันไปมองชีพที่เดินเอามือไขว่หลังเข้ามาหา “ว่าแต่คุณพาทมมาที่นี่ทำไมคะ ไหนบอกว่ามีเรื่องสำคัญมากจะคุยกับทม”

ชีพยิ้มสุดเท่ห์ ยื่นดอกกุหลาบช่อหนึ่งมาตรงหน้า ลั่นทมตาโต ตื่นเต้น “สวยจังเลยค่ะชีพ ขอบคุณนะคะ”

ชีพคุกเข่าลงตรงหน้า ลั่นทมตะลึง “อะไร..คะ..ชีพ”

ชีพหยิบกล่องแหวนเล็กๆออกมาเปิด  “ระหว่างผมกับคุณเราอาจต่างกันมากเหลือเกิน แต่ผมก็ขอบังอาจที่จะรักคุณ ลั่นทมครับ คุณจะกรุณาแต่งงานกับผู้ชายที่มีแต่ตัว แต่มีความรักให้คุณจนสุดหัวใจได้มั้ยครับ”

ลั่นทมอึ้ง ก่อนจะพูดช้าๆแต่ชัดเจน “ทมคงแต่งงานกับคุณไม่ได้หรอกค่ะ”

ชีพหน้าเสีย “คุณ..คุณปฏิเสธผมเหรอครับ” ชีพก้มหน้า “ผมคิดอยู่แล้ว ผมมันไม่เจียมตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่าไม่คู่ควรกับคุณสักนิด”

ชีพลุกขึ้นหันหลังกลับจะเดินไป ลั่นทมรีบเรียกไว้ “เดี๋ยวค่ะชีพ” ชีพหันกลับมา ลั่นทมหน้าเศร้า “ทมต่างหากที่ไม่คู่ควรกับคุณ คุณก็รู้ว่าทมไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่ผ่านการแต่งงานมาแล้ว”    

ลั่นทมสะอื้น ชีพรีบเข้ามาโอบลั่นทม ลั่นทมร้องไห้ “นี่คือเหตุผลที่คุณปฏิเสธผมเหรอลั่นทม” ลั่นทมพยักหน้า ชีพเชยคางลั่นทมขึ้น ซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นฟังผมให้ดีนะ ผมรักคุณรักที่ตัวตนของคุณผมไม่แคร์ ผมรักคุณลั่นทม”

“จริงเหรอคะ” ชีพพยักหน้าจริงจัง ก่อนก้มลงจูบลั่นทมอย่างดูดดื่ม 

ชั่วครู่ชีพผละออกมองลั่นทมที่กำลังเขินอาย “แต่งงานกันนะลั่นทม”

ลั่นทมพยักหน้าเขินๆ ชีพกอดลั่นทมไว้ ลั่นทมกอดตอบอย่างมีความสุข

ที่ริมน้ำลั่นทมร้องไห้อย่างปวดร้าวใจสุดๆ แต่แล้วกลับชะงัก ลั่นทมหันขวับมา สีหน้าตกใจ “ชีพ”

ในสุสาน ชีพใช้ผ้าห่มผูกกับลูกกรงหน้าต่างแล้วมาผูกคอตัวเอง ชีพบ่นพึมพำเหมือนคนบ้า “มึงไม่ฆ่ากู กูจะฆ่าตัวเองก็ได้ ฮ่ะๆๆนังผีนรก มึงไม่มีวันได้ทรมานกูอีกแล้ว” ชีพทิ้งน้ำหนักตัวลงจะแขวนคอตัวเอง พลันเชือกขาดสะบั้น ชีพหงายล้มกลิ้งกับพื้นไม่เป็นท่า มาหยุดที่ปลายเท้าลั่นทม ชีพเงยหน้ามองขึ้นไปเห็นลั่นทมสูงติดเพดาน หน้าตาน่ากลัวกำลังมองชีพอย่างดุร้าย

“คิดจะตายหนีความทรมานเหรอ ง่ายเกินไปชีพ มันง่ายเกินไป สำหรับคนชั่วอย่างคุณ ต่อให้ทมเจ็บแค้นมากแค่ไหน ทมก็จะไม่ยอมฆ่าคุณ และจะไม่ยอมให้คุณตาย ทมจะขังคุณไว้ในสุสานนี้ ให้อยู่กับทมในนี้อยู่กับคนที่คุณเกลียดตลอดไป”

ลั่นทมหัวเราะโหยหวน ก้มหน้าเหมือนศพลงมาหาชีพ ทำท่าเหมือนจะจูบ ชีพปัดป้องอย่างขยะแขยงสุดทน “เฮ้ยไปไม่เอา โอ๊ย ไปนังผีวิปริต ไปให้พ้น”

ลั่นทมจูบชีพจนได้ หัวเราะก้องสะใจ

ในรถ รสสุคนธ์นั่งหน้าบึ้งตึง นฤมลท่าทางร้อนใจกระซิบ “เราจะไปไหนกันอีกน้องรส”