บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 13

ที่หน้าสุสาน สวาทถือถาดเครื่องเซ่นมา ฉ่ำเห็นถาดและปริมาณอาหารมากมาย อดถามไม่ได้ “แม่หวาดจะเอาไปไหน หรือว่าจะเอามาให้ฉันกิน กำลังหิวอยู่พอดีเลย”

“ไม่ใช่ของเอ็ง ไอ้ฉ่ำ แต่เป็นของคุณผู้หญิง เจอเอ็งก็ดีแล้ว เอาไปที่สุสานทีสิ”

ฉ่ำสะดุ้ง ส่ายหน้า “เฮ่ย  ข้ายังตัดกิ่งไม้ไม่เสร็จเลย เอ็งน่ะแหละ คุณผู้หญิงท่านเมตตาเอ็ง ตายแล้วท่านก็ยังคงเมตตาเอ็งอยู่ดี  ไม่เหมือนข้าโว้ย ข้าน่ะรับใช้แต่คุณชีพ...คุณผู้หญิงเลยไม่ค่อยชอบหน้าข้า”

“เอ็งนี่นะ หาเหตุผลมาเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อย ระวังจะได้นอนนอกบ้านนะไอ้ฉ่ำ” สวาทสะบัดหน้า แบกถาดอาหารไป   

ฉ่ำมองตาม บ่นเบาๆ “เออ ยอม...ดีกว่าต้องเจอผีคุณผู้หญิง ปากดีนัก ขอให้เจอดีนังหวาด”

ในสุสาน สวาทรีบวางถาดอาหารด้วยความกลัวมือสั่น 

สวาทวางถาดแรงไป น้ำในแก้วกระฉอกหก “อุ๊ย” สวาทรีบยกมือไหว้เร็วๆ ด้วยความกลัว แล้วรีบเปิดประตูวิ่งออกไป ประตูปิดได้เองดังปัง สวาทสะดุ้งสุดตัว “ว้าย..พ่อแก้ว แม่แก้ว กลัวแล้วเจ้าค่ะ”

ลั่นทมประคองชีพให้นั่งลงที่หน้าถาดเครื่องเซ่น

“น้าหวานทำกับข้าวน่ากินทุกอย่างเลย...ชีพกินซะนะ จะได้มีแรง”

“ไม่  ฉันไม่กิน ฉันอยากออกไปข้างนอก...แล้วถ้าฉันออกไปได้วันไหน ฉันจะเผาสุสานหลังนี้  ศพของแกจะได้ถูกเผาไปด้วยไง...นังลั่นทม...นังปีศาจ”

ลั่นทมมองหน้าชีพน้อยใจ “ทมทำดีกับชีพทุกอย่าง  ตอนมีชีวิตอยู่ ชีพก็ไม่เคยเห็นใจทม ทมตายไป  ชีพก็ยังเป็นเหมือนเดิม...

“เออ รู้ไว้ด้วยว่าฉันเกลียดแก...เกลียดๆๆ  ขยะแขยงแกยิ่งกว่าอะไร” 

“ดี...ถ้างั้น ชีพจะตายไวไม่ได้หรอก  ทมจะต้องทำให้ชีพตายช้าที่สุด จะได้ทรมานที่สุดไง” ลั่นทมสั่งเสียงดังทรงอำนาจ “กิน...กินให้หมด...กินสิ”

ชีพเหมือนถูกสะกดให้กินข้าว ลั่นทมมองชีพอย่างร้าวรานใจ 

ชีพฝืนชะงัก ปัดจานข้าวตกหกเรี่ยราด “ไม่กิน”

“กิน”

 “ฉันไม่กิน”

ลั่นทมน้อยใจ ส่ายหน้า “ไม่กินก็อย่ากิน ทมจะให้ชีพตายอย่างทรมานช้าๆ  จะได้รู้ว่ารสชาติของคนที่ใกล้ตายมันเป็นยังไง”