บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 17
ผ้านุ่งที่เปื้อนเลือดผืนนั้นถูกโยนลงไปในกองไฟทำลายหลักฐาน บุษกรยืนมองผ้าที่ไหม้ไฟอย่างใช้ความคิด บุษกรเหมือนนึกบางอย่างขึ้นมาได้ บุษกรนึกขึ้นได้ว่าลืมผ้าอีกชิ้นหนึ่งที่ต้องทำลายหลักฐาน บุษกรผละออกทันที
บุษกรรีบกลับเข้ามาในห้อง บริวารเช็ดถูทำความสะอาดอยู่ ปูผ้าผืนใหม่ บุษกรกวาดสายตามองหาผ้าผืนนั้น “ผ้าปูนอนข้าอยู่ไหน.. ข้าถามไม่ได้ยินรึไร”
“ข้ากำลังปูผืนใหม่ให้อยู่พระชายา”
“ข้าไม่ได้หมายถึงผืนนี้”
ลำธารซักผ้า ผ้าในห่อที่จะต้องทำความสะอาดถูกคลี่ออกทีละชิ้น กลางลำธารน้ำตื้น ผ้าปูที่นอนที่ถูกขยุ้มม้วนไว้ถูกคลี่ออก บริวารตกใจที่เห็นรอยคราบเลือดในผ้าผืนนั้น บริวารนิ่งคิดแล้วพบความจริง บุษกรเข้ามายืนจ้องเขม็งตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
บริวารขนหัวลุก “พระชายา”
“เจ้ารู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้ เจ้าเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น”
“ท่านมิได้ตั้งครรภ์จริง” บริวารกลัวเสียงสั่น
“แล้วข้าก็รู้ด้วยว่าคนอย่างเจ้าไม่มีทางเก็บมันไว้เป็นความลับได้”
“ข้าจะไม่บอกใคร ข้าสัญญาว่าข้าจะเก็บเป็นความลับ ให้มันตายไปพร้อมกับตัวข้า”
บุษกรเดินเข้าหา บริวารกระถดหนีลนลานด้วยความกลัว “ถูกแล้ว..ให้มันเป็นความลับตลอดไป”
บริวารคิดว่าไม่รอดแน่แล้ว วิ่งหนีไปตามน้ำตื้น แต่พื้นหินที่ลื่น ทำให้พลาดล้มลง บุษกรก้มลงหยิบหินก้อนใหญ่กว่าฝ่ามือบนพื้นลำธารขึ้นมา บริวารจะตะเกียกตะกายหนี แต่บุษกรก็ตามมาทันอย่างใจเย็น จิกผมนางบริวารไว้แน่น แล้วเงื้อสุดแขนทุบหัว บุษกรกระหน่ำทุบหัวนางบริวารไม่ยั้ง ใบหน้าบุษกรหลังภารกิจเสร็จสิ้น เหนื่อยมิใช่น้อยแต่ก็พอใจในผลงาน
--- จบบ่วงอธิฏฐาน ตอน 17 ---