บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 22 หน้า 5
พันธิตที่แอบฟังอยู่ตกใจมาก บัวบุหงามองอรนาฏอย่างโกรธมาก อรนาฎหยิบสมุดเช็คขึ้นมาเขียน
“คุณทำอะไร”
“ก็เธอไม่ยอมส่งเลขบัญชีมาให้ชั้นสักที นี่ ค่าจ้าง 5 แสน พอจ่ายหนี้มั้ย? เธอเป็นหนี้เยอะนี่ ชั้นให้อีก 2 แสนเลย” อรนาฎเขียนเช็คอีกใบแล้วเซ็นต์อย่างรวดเร็ว “ชั้นวางไว้ตรงนี้นะ ลุกไหวแล้วก็มาหยิบเอาแล้วกัน” อรนาฎเอาเช็ควางแถวนั้น แล้วตบไหล่บัวบุหงาเบาๆ พร้อมยิ้มให้ บัวบุหงาอยากจะกรี๊ด อยากจะต่อย อยากจะตบอรนาฎ แต่ไม่มีแรง ทำได้แค่ร้องไห้ไร้เรี่ยวแรง อรนาฏเดินไปเปิดประตูจะออกจากห้อง เห็นว่าพันธิตยืนอยู่ที่ประตูพอดี
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอลูก แม่ว่ากำลังจะไปหาอะไรให้หนูบัวกินพอดีเลย”
“ผมได้ยินหมดแล้ว คุณหยุดเล่นละครใส่ผมสักที”
“พูดอะไรน่ะลูก”
“ชีวิตนี้...คุณเคยจริงใจกับผมสักครั้งนึงมั้ย”
บัวบุหงาลุกขึ้นแล้วเดินมาหาพันธิต พันธิตชี้หน้าบัวบุหงาไว้ทันที
“หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาใกล้ผม”
บัวบุหงาทรุดลงกับพื้น พันธิตไม่สนใจสักนิด อรนาฎแอคติ้งตกใจจะเข้าไปช่วยบัวบุหงา
“ผมบอกว่าหยุดเล่นละครไง”
“ลูกเป็นอะไรพันธิต”
“เป็นลูกคุณไงครับ คุณอรนาฎ ผมถามหน่อย คนเป็นพ่อเป็นแม่นี่เค้าต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้ลูกกลายเป็นคนแบบที่ตัวเองต้องการเหรอครับ ถ้าใช่ ผมจะได้เตือนตัวเองไว้ว่าอย่ามีลูก ผมสงสารเด็ก”
อรนาฏเดินมาจับมือพันธิต “ไม่ใช่อย่างนั้นนะลูก” พันธิตสะบัดมือแม่ออก
“ผมพอแล้วครับ ผมจะไม่ให้โอกาสคุณอีกแล้ว”
พันธิตหันหลังเดินหนี อรนาฎรีบโผไปกอดลูกไว้
“แม่ขอโทษลูก แม่ขอโทษ แม่แค่อยากให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุดแค่นั้นเองนะลูก แม่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว นะลูกนะ” พันธิตแกะมืออรนาฏออกจากตัว แล้วหันกลับมาจับที่ไหล่ของอรนาฎ แล้วเข้าไปพูดใกล้เหมือนจะพูดดีด้วย “เลิกเล่นละครสักที”
พันธิตปล่อยมือออกจากแม่ตัวเอง แล้วจะเดินหนี แต่ชะงักเพราะนึกขึ้นได้ แล้วหันกลับมาหาบัวบุหงา “คุณบัวบุหงา ถ้าคุณลุกไหว ก็ไปหยิบเช็คของคุณแล้วออกจากที่นี่ไปเลยนะ ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก ได้ยินแล้วนะ”
“คุณพันธิต คุณไม่เข้าใจ ชั้นไม่ต้องการเงิน..” พันธิตเดินหนีไป อรนาฎรีบวิ่งตาม
“แต่...ชั้นรักคุณ” บัวบุหงาร้องไห้ อึดอัดจนอยากจะกรี๊ดระบายทุกอย่างออกมา เพราะไม่มีโอกาสได้อธิบายอะไรเลย และทุกอย่างมันจะต้องจบลงด้วยความเข้าใจผิด