บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 15 หน้า 2
“ไม่น่าเชื่อว่ะ” บัวบุหงาดูรูปอีกรอบ
“กอดคอกันอย่างนี้ แสดงว่าสองคนนี้สนิทกันมาก”
“ก็น่าจะยังงั้น แต่ตอนนี้ยังไม่รู้อะไรมากรู้แค่ว่าสองคนนี่เค้าสนิทกันมากมาก่อน โอ้ยย ชั้นช๊อค ชั้นงง ชั้นไม่เข้าใจ” พาทีเดินตามมาข้างหลังเงียบๆ “แองจี้”
ทั้งสองคนสะดุ้ง หันไปมอง บัวบุหงารีบดึงมือถือซ่อนไว้ข้างหลัง
“มาทำอะไรตรงนี้ เลิกกองแล้วทำไมไม่ไปดูแลบลูปรินซ์”
“เอ่อ คือ.. พอดีแองจี้ … มาขอยืมผ้าอนามัยจากเพื่อนน่ะค่ะ”
“งั้นเหรอ”“เดี๋ยวถ้าแองจี้จัดการตัวเองเสร็จจะไล่ให้รีบไปดูแลบลูปรินซ์เลยค่ะ โอเคนะคะ”“งั้นก็รีบๆเข้าล่ะ เดี๋ยวต้องเก็บของอีก พรุ่งนี้บลูปรินซ์อัดรายการตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ”
พาทีพูดจบเดินไปทันที
“โห...เก๊กว่ะ นายหน้าหนวดของแกนี่”
“ใครว่าของฉัน ของยัยเฌอเบลล์ต่างหาก มาทะเลยังต้องมานั่งเฝ้า แหวะ”
บัวบุหงาจับอารมณ์พรนางฟ้าได้ “แกเป็นอะไรของแกอ่ะ”“ชั้นต้องรีบไปแล้วว่ะ เดี๋ยวโดนด่า พักนี้บอสฉันไบโพล่าห์กำเริบ”“เห้ยอย่าเพิ่งสิ เงื่อนงำสำคัญขนาดนี้ ชั้นว่าเราต้องรีบสืบนะฟ้า เดดไลน์คุณชลลัมภีร์ก็ขยับเข้ามาทุกทีแล้ว” “จริงของแก โอยยย ตอนนี้ไอ้แพรก็ยุ่งเรื่องอันนา เราสองคนจะทำงานทันมั้ยเนี่ย ชั้นว่าเราต้องหาตัวช่วยแล้วล่ะ” “พ่อเต่าเหรอ หรือเจ๊โดม”
“ไม่ ชั้นมีตัวจี๊ดกว่านั้น แต่ต้องให้ไอ้แพรช่วยเจรจา” พรนางฟ้ามั่นใจ
พาทีเดินออกมาจากพรนางฟ้ากับบัวบุหงา ยืนเครียด นึกถึงที่แพรพิณกับบัวบุหงาดูรูปรูปชลลัมภีร์กับพาทีในโทรศัพท์
“คนนี้ หน้าเหมือนคุณพาทีเลย อีกคนก็เหมือน...คุณชลลัมภีร์” “ไม่ใช่แค่เหมือน แต่มันพาทีกับคุณชลลัมภีร์เลยต่างหาก!” พาที เริ่มไม่ไว้ใจพรนางฟ้า
“เธอไม่ใช่ญาติกับชลลัมภีร์ เธอเป็นใคร ต้องการอะไรกันแน่แองจี้”
พาทีเริ่มรู้สึกระแวงพรนางฟ้ามากขึ้น
ในห้องพักโรงพยาบาล อันนานอนขาหักยังไมได้สติเพราะยาสลบ หมอไทยกับชยุตนั่งบนโซฟาด้วยความเป็นห่วง แพรพิณนั่งมองหลานใกล้ๆ จับมือแน่น พรนางฟ้าโทรเข้าเครื่องแพรพิณ
“ฮัลโหล...ว่าไงฟ้า” แพรพิณตกใจแต่เก็บอาการ “โอเค เดี๋ยวชั้นจัดการให้”
แพรพิณมองหน้าชยุตกับหมอไทย “รบกวนเฝ้าอันนาแป๊บนึงนะคะ”
แพรพิณเดินออกไป หมอไทยกับชยุตมองหน้ากันไม่ไว้ใจ
มุมหนึ่งของโรงพยาบาล แพรพิณกด Call video หากุ๊กกิ๊ก จิ๋วจิ๋ว ญี่ปุ่น เด็กๆสามคนในชุดนอน
“สวัสดีเจ้าครู ปลุกกะเทยกลางดึกนี่มีอะหยังเจ้า” ญี่ปุ่นทักทายก่อน
กุ๊กกิ๊กทาย “คงไม่ใช่เรื่องเรียนพิเศษชดเชยใช่มั้ยครู”
จิ๋วจิ๋วรับ “โอ๊ย...ไม่มีทาง เพราะครูแพรขี้เกียจสอน”
ญี่ปุ่น / กุ๊กกิ๊ก / จิ๋วจิ๋ว” จริงด้วย!!! ฮ่าๆๆๆ”
“นี่! ครูไม่ได้ปลุกให้พวกเธอมาจิกกัดครูนะ ครูมีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย”
สามเด็กมองหน้ากันงงๆ ญี่ปุ่นซัก “อิหยังก่อ”