บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 15 หน้า 4
แพรพิณตกใจ แพนิค คุมสติไม่อยู่ เกือบร้องไห้ โพล่งทุกอย่างออกมาโดยอัตโนมัติ
“เอ่อ ก็ๆ...มีพวกเซ็กทอยส์ เจลหล่อลื่น ไหนจะจีสตริงของคุณอีก...ชั้นไปเจอมันอยู่ในห้องของคุณ” ชยุตอึ้ง
“โห จัดเต็ม”
“ไอ้ของพวกนั้นน่ะเหรอครับ ดูนี่” หมอไทยเปิดวีดีโอที่สอนเรื่องเพศศึกษาเด็กในคลาสให้แพรพิณอันนาดู
“น้องอันจำได้มั้ยคะ ที่พี่บอกน้องอันเดือนที่แล้วว่าต้องสอนเพศศึกษา นี่แหละ” อันนานิ่ง
“พี่ถามว่าจำได้มั้ย”
“จะจะจำได้ค่ะ”
“นั่นแหละ มีอะไรอีกครับคุณแพร ถ้าเรื่องที่เห็นผมกับชยุตแก้ผ้าบนเตียง มันเป็นแผนโง่ๆ ที่ผมกับไอ้ชยุตคิดขึ้นมาเพื่อจับจีสแกนยังไงล่ะครับ ผมสองคนสงสัยพวกคุณมานานแล้ว มีอะไรอีกมั้ยครับ”
แพรพิณกับอันนาตัวหดพอหมอไทยเอาจริง หมอไทยดุมาก
“ถ้าไม่มี ผมของจัดการเรื่องสุดท้ายที่คาใจน้องอันอยู่นะครับ” หมอไทยดึงมือถือตัวเองในมืออันนา กดโทรออก เปิดลำโพง
ย่านวลมณีเห็นหลานโทรหาก็ดีใจ แต่วางฟอร์มรับอย่างเคร่งขรึม “มีอะไรตาหมอ” “กราบสวัสดีครับคุณย่า ผมหมอไทย มัจฉาตระกูล หลานคนเดียวของคุณย่า วันนี้อันนา ผู้หญิงที่ผมรักโดนรถชนบาดเจ็บ ทำให้ผมรู้ว่ายังไงผมก็จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ ผมอยากปกป้องและดูแลเธอไปตลอดชีวิต เรียนมาเพื่อให้คุณย่าทราบนะครับ สวัสดีครับ” หมอไทยวางสายหอบหายใจแรง ย่านวลมณีทั้งตกใจทั้งงงที่หมอไทยวางสาย
ย่านวลมณีเสียงแหลม “ตาหมอ.....ตาหมอ” ชยุต อันนา แพรพิณ อึ้ง “โคตรโหดเลยเพื่อนกู”
“พี่ทำขนาดนี้...น้องอันจะดีกับพี่ได้หรือยังครับ?” หมอไทยมองหน้าอันนาลึกซึ้ง
อันนายิ้มและร้องไห้ออกมาในที่สุด สองคนกอดกันร้องไห้บนเตียงพยาบาล
“พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษ...จากนี้น้องอันจะเชื่อใจพี่ มีอะไรคุยกับพี่ตรงๆได้มั้ยคะ”
“ค่ะ” ชยุต มองแพรพิณตัวต้นเหตุอย่างโมโห ชยุตลากแพรพิณออกมานอกห้อง
หน้าห้องพักโรงพยาบาล ชยุตลากแพรพิณออกมาหน้าห้อง
“เป็นไง เห็นยัง ไอ้สิ่งที่พวกคุณทำเนี่ย มันทำคนอื่นเค้าลำบากขนาดไหน ตั้งแต่ผมคบกับไอ้หมอมาตั้งแต่เด็ก ผมไม่เคยเห็นไอ้หมอมันหลุดอย่างนี้มาก่อน”
แพรพิณไม่อยากยอมรับ และยอมแพ้ “แล้วไง เกี่ยวอะไรกับชั้น”
“นี่คุณแพร คุณไม่ได้ฟัง ไม่ได้เห็นอะไรในห้องนั้นเลยเหรอ คุณไม่มีหัวใจรึไงวะ”
แพรพิณโมโห “เออ! ฉันมันคงไม่มีหัวใจ”
ชยุตคว้าข้อมือด้วยความโมโห “ผมไม่ใช่คนดีแบบไอ้หมอนะ ผมจะไม่ให้อภัยคุณง่ายๆ หรอก”
“ชั้นมั่นใจว่าชั้นทำในสิ่งที่ถูกต้องกับหลานของฉัน”
“งั้นเชิญมั่นผิดๆ ต่อไปเถอะ ผมเกลียดที่สุดพวกที่ชอบทำลายความรักของคนอื่นเพราะแค้นที่ตัวเองเคยโดนความรักทำร้าย อีกอย่างถ้าคุณยังตั้งหน้าตั้งตาทำไอ้จี-แสกนนี้ต่อไป ผมบอกเลยนะ ว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรกับคุณ ไม่หลงเหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อน ผมก็ไม่เหลือให้จริงๆ”
แพรพิณกลั้นน้ำตา ตะโกนเถียงออกไป
“นั่นมันเรื่องของคุณ! ยังไงชั้นไม่มีวันทิ้งเพื่อนชั้นเด็ดขาด”
ชยุตถอนหายใจ ก่อนยิ้มเย็นให้
“งั้นก็ลาก่อนครับ .. คุณแพรพิณ”
“เออ ดีเหมือนกัน!”
ชยุตเดินออกมาจากห้องคนป่วยด้วยความโมโห ทิ้งแพรพิณยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น