บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 15 หน้า 5
บ้านเฌอเบลล์ เฌอเบลล์เดินลากกระเป๋าเดินทางเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดี ราณีกำลังจะขึ้นนอนพอเห็นก็แปลกใจ “
อ้าว ไหนบอกจะกลับวันพรุ่งนี้ไงลูก”
“พอดีเบลล์มีงานด่วนน่ะค่ะ เลยกลับมาก่อน” เฌอเบลล์ยิ้มอารมณ์ดี
“ยิ้มหน้าบานขนาดนี้ข่าวดีอะไรรึเปล่า” เฌอเบลล์ทำหน้าเขิน
“ก็นิดหน่อยค่ะ”
ราณีมองค้อนอยากให้เฌอเบลล์เล่าให้ฟัง
เฌอเบลล์เดินตรงเข้ามากอดแขนราณีแบบอ้อนๆ “เบลล์ว่าเบลล์ชอบคุณทีน่ะค่ะ”
“คนที่จะทำเพลงให้ลูกน่ะเหรอ”
“แม่ไม่เห็นจะต้องทำหน้าแปลกใจขนาดนั้นเลย แค่เริ่มๆ เอง”
“ปรกติลูกแม่ไม่ชอบใครง่ายๆ นะ เกิดอะไรขึ้นกับลูกแม่เนี่ย”
“คุณทีเค้าเป็นคนตรง จริงใจ ไม่เก๊ก ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่เบลล์เคยเจอเลยค่ะ”
“หวั่นไหวกับของแปลกล่ะสิ” ราณีไม่พอใจ
“แม่ยังยืนยันคำเดิมนะว่าแม่ไม่อยากได้ลูกเขยไม่มีหัวนอนปลายเท้า เบลล์ก็อย่าเพิ่งอะไรกับเค้ามาก แม่ว่าเบลล์ไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้มาก่อนก็เลยรู้สึกว่ามันท้าทายมากกว่า”
เฌอเบลล์อึ้งไปกับคำพูดของราณี อ้าปากจะอธิบายต่อราณีตัดบท
“ขึ้นไปอาบน้ำนอนไป พรุ่งนี้มีงานไม่ใช่เหรอ แม่ก็ง่วงแล้วเหมือนกัน”
ราณีเดินแยกไป ปล่อยให้เฌอเบลล์มองตาม เฌอเบลล์นิ่งไปกับคำพูดของราณี
ในห้องพักโรงพยาบาล แพรพิณเปิดประตูห้องเข้ามาตายังแดงเพราะเสียใจเรื่องชยุต และเรื่องที่พยายามจับผิดหมอไทยกับอันนา อันนากับชยุตมองหน้ากันไม่สบายใจที่เห็นแพรพิณร้องไห้ แพรพิณเดินมาหยิบกระเป๋าตัวเองที่หัวเตียงอันนา
“น้าแพร...”
“น้าโทรบอกแม่แกแล้วเรื่องที่แกขาหัก เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่แกจะมารับกลับกรุงเทพฯ”
“ให้ผมไปส่งก็ได้นะครับ พี่ภิสจะได้ไม่ลำบาก เดี๋ยวคืนนี้ผมเฝ้าน้องอันนาเอง”
แพรพิณมองหน้าหมอไทยด้วยหลายความรู้สึก ทั้งอยากขอโทษและอยากขอบคุณ แต่ก็พูดไม่ได้
“อืม...งั้นเอาตามนั้นละกัน”
“น้าแพร น้าแพรเป็นอะไรคะ บอกอันได้มั้ย”
“ช่างมันเถอะอัน น้าไม่ดีเอง คืนนี้น้ากลับกรุงเทพฯ ก่อน ยังไงฝากหมอดูแลอันนาด้วยนะคะ”
แพรพิณร้องไห้ รีบหยิบกระเป๋าเดินออกไปจากห้อง
“คุณแพรครับ ผมมีเรื่อง..”
“ไว้ค่อยคุยกันที่หลังเถอะค่ะ” แพรพิณออกจากห้องไป อันนาไม่สบายใจมาก หมอไทยจับมือให้กำลังใจอันนา
พรนางฟ้ากับไลออน ช่วยกันขนกระเป๋าข้าวของบลูปรินซ์มาที่รถ
คฑา จุงเบ แซว พรนางฟ้ากับพาทีมองหน้ากันอย่างมีอะไรในใจ เควินเห็นทุกอย่าง เดินไปหาพาที กระซิบ “พี่ เค้ามองพี่ตาละห้อยอย่างนั้น แสดงว่าเค้าก็ชอบพี่ เชื่อดิ”
“ไอ้เพ้อเจ้อ รีบขนของ”
“เห้ยพี่ที! พี่ยอมแพ้แบบนี้มันดูไม่ใช่พี่เลยว่ะ ผมเห็นแล้วเสียใจจริงๆ นะ”
“ไอ้เควิน”
“นะพี่ ถือว่าเรื่องนี้ผมขอ...ผมขอให้พี่ลองดูสักครั้ง นะ เพื่อผม”
พาทีมองหน้าเควิน เดินออกไปนิ่งๆ เควินเสียใจ
พาทีสั่ง “ขึ้นรถ”
คฑาโอด “โธ่ พี่พาที ยังไม่อยากกลับเลยกำลังหนุกเลย”