บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 21 หน้า 3

กำแพงเมือง ย่านชุมชนชาวบ้านอาศัย ผู้คนชาวบ้านแตกตื่นไหลกันอยู่ในถนนส่วนใหญ่ อพยพหนีภัยสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น ฟองจันทร์ไหลปะปนเบียดเสียดอยู่กับผู้คน มองหาร้านขายยาอย่างแข่งกับเวลา ในความเบียดเสียดนั้น ฟองจันทร์ปะทะชนกับม้าเร็วที่ไหลสวนมาจากอีกทางหนึ่ง.. ม้าเร็วชะงักมองตามฟองจันทร์อย่างเหมือนเคยคุ้นหน้า แต่ฟองจันทร์ก็พลัดไหลไปกับฝูงคนเสียแล้ว

ห้องแถวตลาด ร้านขายยา ผ่านช่องประตูหน้าร้านที่เปิดไว้แค่ช่องเดียว เจ้าของร้านซัก

“มีเงินเท่าไร”

“เงินข้าไม่มีติดตัว มีแต่ทองนี่” ฟองจันทร์ล้วงหยิบเอาปิ่นทองขึ้นมาจากห่อผ้าให้ดู

“ไม่พอหรอก สงครามจะเกิดรอมร่อ ยาหายาก” ฟองจันทร์หยิบแหวนขึ้นมาอีกวง

เจ้าของร้านชักพอใจ เปิดประตูออกให้ฟองจันทร์เข้าในร้าน

ในร้านขายยา  ยาสมุนไพรหลายอย่างรวมๆกันกำลังถูกห่อด้วยกระดาษ ฟองจันทร์รอจนยาถูกห่อเสร็จก็ยื่นปิ่นกับแหวนออกมาให้เพื่อแลกเปลี่ยน พ่อค้ารับปิ่นกับแหวนไปก่อนแต่ยึกยักไม่ยอมส่งห่อยาให้ฟองจันทร์ “แค่นี้ไม่พอหรอก”

“ข้าไม่มีอะไรจะให้แล้วหมดแล้วทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่นี้จริงๆ”

“มีสิ...อยากได้จริงๆไหม..ยาเนี่ย”

เจ้าของร้านโยกโย้แล้วเอื้อมมือมากระชากผ้าคลุมหัวฟองจันทร์ออก ฟองจันทร์ผงะถอนหนี แต่เจ้าของร้านยิ่งเข้าปลุกปล้ำ ฟองจันทร์ดิ้นรนต่อสู้ หาจังหวะชักมีดที่เหน็บเอวซ่อนเอาไว้อยู่...แทงเจ้าของร้านตายคามือ เจ้าของร้านร่วงลง เปิดเห็นมีดปักคาหลัง

หน้าร้านขายยา  ในความพลุกพล่านของผู้คนในถนน ฟองจันทร์ออกมาจากร้านขายยา คลุมผ้ามิดชิดคล้องห่อผ้าใส่แขน เดินเข้ามาปะปนกับผู้คน ก็ถูกมือดีวิ่งราวกระชากห่อผ้านั้นไป “ช่วยด้วย”

ฟองจันทร์ฉุดยื้อดึงโจรไว้ แต่โจรก็โยนห่อผ้าส่งต่อให้พวก ในความสิ้นหวังและเคาะห์ร้ายนั้น ม้าเร็วก็เข้ามาช่วยยื้อแย่งห่อผ้า จนเกิดเป็นความชุลมุนบู๊กันด้วยมือเปล่า ฟองจันทร์จัดการกับโจรที่ล็อคตัวไว้ได้ด้วยวิชาหมัดมวย พวกโจรพากันหนีไปในฝูงคน ม้าเร็วกลับเข้ามาที่ฟองจันทร์ที่ล้มอยู่กับพื้น ยื่นส่งห่อผ้าคืนให้ฟองจันทร์ ฟองจันทร์รีบคว้าห่อผ้านั้นไป “ขอบใจ ขอบใจเจ้ามาก..”

ฟองจันทร์จะรีบลุกออกไป “เจ้าเป็นคนเชียงเงินใช่รึไม่”