บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 2 (1/2) หน้า 5

โชวที่ยิงปืนเล่นอยู่ถามขึ้นมา "ไม่มีอะไรทำกันรึไงวะ พูดมากกันจริง" ทุกคนมองหน้ากันขำๆ เพราะรู้ว่าโชวแค่พูดด่า ไปงั้น ไม่ได้จริงจังอะไร แล้ววายุก็พูดแหย่เล่นขึ้นมา “ก็เป็นพวกว่างงานเหมือนท่านประมุขภาคีนั่นแหละ" ทุกคนหัวเราะชอบใจ ยกเว้นภูผาที่สีหน้านิ่ง แอบเก็บความไม่พอใจ

ตั้มยื่นสมุดบัญชีให้โชว "อะไร ?" โชวมองแปลกใจ

"บัญชีรายรับ-รายจ่ายของร้านเดือนนี้ครับ"

"บอกแล้วไง ขี้เกียจดู รกสมอง"

"แล้วผมจะโกงพี่"

"ตามสบาย!" 

ตั้มส่ายหน้ายิ้มๆ 

วายุมองรูปอนันต์ก่อนถามโชว "ได้ข่าวว่าแกไปช่วยท่านอนันต์เหรอวะ?

"ก็แค่ไม่อยากให้มันตายก่อนจะได้แก้แค้น”

"เสียเวลา เป็นฉันยิงโป้งเดียว จบ!" อันดาออกความเห็น

"แล้วแกจะทำยังไงกับมันต่อวะ ?!" ภูผาถามขึ้น 

โชวนิ่งไม่ตอบอะไรแต่หันไปยิงปืนใส่รูปอนันต์หลายนัดติดๆ กัน จนรูปกระจุยกระจายไม่มีชิ้นดี !!

เช้าวันใหม่ ที่โรงพยาบาลในห้องคนป่วย อนันต์เพ้อเพราะฝันร้าย "อย่าลูก.. อย่า!!!” เขาผวาตื่นขึ้นมาเห็นอนาวิลอยู่ข้างๆ 

"คุณพ่อเป็นอะไรรึเปล่าครับ"

"ฝันร้ายน่ะ..." อนันต์เอ่ย สีหน้าไม่สบายใจกับฝัน  

อนาวิลมองพ่อรู้ว่าไม่สบายใจบางอย่าง  แล้วจึงตัดสินใจก้มลงกราบที่ตักอนันต์  อนันต์งง “ผมขอโทษครับพ่อ ที่ถามเรื่องไม่เข้าท่าเมื่อวานนี้"

"มันก็แค่ฝันร้ายน่ะ พอตื่นขึ้นมาเราก็จะพบแต่สิ่งดีๆ เหมือนพ่อตอนนี้ไง" อนันต์เอ่ยยิ้มๆ

สองพ่อลูกยิ้มให้กันอย่างเข้าใจ

ที่ห้องทำแผล ภายในโรงพยาบาล เม่ยทำแผลให้คนไข้อย่างเบามือเสร็จ "เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"มือเบาจังเลย ขอบคุณค่ะ" เม่ยยิ้มให้ คนไข้เดินออกไป  เม่ยง่วนอยู่กับการเก็บของ

"ช่วยทำแผลให้คนป่วยด้วยค่ะ คุณพยาบาล" เม่ยได้ยินเสียงหันไป เห็นดุจดาวลากตัวคนร้ายที่ท่าทางอิดออดเข้ามา "เร็วซิ ! จะให้คุณพยาบาลทำให้ดีๆ หรือจะให้ฉันทำ" 

"พยาบาลครับพยาบาล  อย่าให้ยัยตำรวจโหดนี่ทำนะครับ" คนร้ายโอดครวญ

"รบกวนด้วยนะคะคุณพยาบาล" ดุจดาวเน้นคำ 

เม่ยพยักหน้า แล้วหันไปหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดแผลอย่างแรง  คนร้ายร้องจ๊ากกกก !"