บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 2 (2/2)

แจ่มประคองเม่ยมานอนพักที่เตียง “ความจริงที่คุณชายทำไปเพราะเป็นห่วงคุณเม่ยนะคะ  คุณเม่ยก็รู้ภาคีของเรามีศัตรูตั้งเยอะ” เม่ยครุ่นคิดตาม นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงบ่าย

อนาวิลไม่พอใจ “ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย”

“เพราะผู้หญิงคนนี้ เป็น...” โชวมองหน้าเม่ย แล้วพูด “บ่าวในบ้านฉัน”  

อนาวิลตกใจหันไปมองเม่ยขวับ เม่ยมองโชวอย่างน้อยใจที่ในสายตาโชวเธอมีค่าเพียงเท่านี้  

เม่ยเอ่ยกับแจ่ม ด้วยสีหน้าเศร้าๆ “ถ้าเม่ยไม่ใช่คนในบ้าน คุณชายของพี่แจ่มคงไม่สนใจใช่ไหมคะ”

“ทำไมคุณเม่ยพูดแบบนี้ละคะ” 

เม่ยตัดบท “ช่างเถอะ พี่แจ่มไปพักเถอะค่ะ  เดี๋ยวเม่ยก็จะนอนล่ะ” 

“ค่ะ ถ้างั้นคุณเม่ยต้องรีบๆ นอน  พรุ่งนี้พี่แจ่มจะตื่นมาทำของโปรดให้กิน”

เม่ยยิ้มขอบคุณ แจ่มเดินออกไปจากห้อง เม่ยกำลังจะนอน แต่แล้วก็นึกถึงอนาวิลขึ้นมา 

อนาวิลพยักหน้าเข้าใจ “ขอโทษนะครับ” เขาล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วค่อยๆ ซับรอยเลือดของเจิดบนใบหน้าเม่ยอย่างอ่อนโยน  เม่ยอึ้งไปชั่วขณะเพราะไม่เคยมีผู้ชายทำแบบนี้กับเธอ  จึงทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก 

เม่ยนึกถึง อนาวิลแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างประทับใจ

เวลาค่ำ ที่โรงน้ำชาเก่าของตระกูลจางที่บัดนี้กลายเป็นที่รกร้าง และตอนนี้ถูกดัดแปลง ให้เป็นที่ประชุมลับๆ ของจตุรภาคี ด้านนอกมีพวกลูกสมุนคอยเฝ้ายามอย่างแน่นหนา ภายในที่ประชุมลับ  เหว่ยชิงอยู่หัวโต๊ะในที่ประชุม ทุบโต๊ะเสียงดังสนั่น  ทุกคนก้มหน้ารู้สึกผิด “มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง! ทำไมพวกอินทรีพิฆาตถึงคิดว่าเป็นฝีมือเรา” ทุกคนเงียบ เหว่ยชิงเอ่ยเสียงดัง “ไปสืบเรื่องนี้มาให้ได้ ถ้ารู้ว่าคนของเราไปยุ่งเกี่ยวกับแก๊งค้ายาพวกนั้นจริงก็ลากคอมันมา”

ทุกคนขานรับพร้อมกัน “ครับ นายหญิง”

เหว่ยชิงเดินออกไป หลี่เฟยกับเฉินรีบตามออกไป ภูผาหน้าเครียด วายุและอันดามาเรียก

“เฮ้ย ปาร์ตี้กัน เดี๋ยวโทรตามไอ้โชว” 

“ฉันไม่ว่าง” ภูผารีบเดินออกไป 

อันดากับวายุมองตามงงๆ  มันเป็นอะไรของมันวะ ??