บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 9 (1/2)

อันดากับวายุช่วยกันพยุงดุจดาวลุกขึ้น วายุปล่อยตัวดุจดาวอย่างสุภาพ แต่อันดายังจับตัวดุจดาวไว้ไม่ปล่อย ดุจดาวหันไปมองอันดา 

“ปล่อยได้แล้วไอ้อันดา” วายุเตือน 

แต่อันดามองไม่นำพา “ชั้นจะปล่อยก็ต่อเมื่ออยากปล่อย”

ดุจดาวไม่พอใจ “งั้นก็ไม่ต้องปล่อย” 

อันดางง  ดุจดาวใช้จังหวะทีเผลอพลิกแขนแล้วหมุนตัวหลุดออกมาอย่างง่ายดาย  อันดาหน้าตึง ท่าทางโกรธ ทุกคนมองเริ่มกลัวใจอันดา วายุรีบเตรียมจะปกป้องผู้หญิง แต่แล้วอันดาก็หัวเราะชอบใจเสียงดัง คนอื่นๆ ส่ายหน้าเอือมๆ ที่อันดาเป็นคนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ

“มาทำอะไรที่นี่” โชวถาม

“ทำงานซิคะ คุณไม่เห็นเหรอ” ดุจดาวตอบ

โชวไม่เชื่อ “ทำงาน ?”  

“ใช่  ก็เคยบอกแล้วไงว่าถูกไล่ออกจากงาน พ่อโกรธไล่ออกจากบ้าน ไม่มีที่ไปแล้ว ก็ต้องมาทำงานที่นี่”

“อยากให้เชื่อแบบนั้นเหรอ ?” 

ดุจดาวแกล้งฉุน “ถ้าไม่เชื่อ ก็ช่วยไม่ได้ ขอตัวก่อนนะคะ” ดุจดาวเดินออกไปทำเหมือนไม่สนใจโชว ทุกคนมองตาม

“รู้จักกันด้วยเหรอ” ภูผาแปลกใจ โชวพยักหน้ารับ

อันดาท่าทางสนใจ “สวยดีใครวะ” 

โชวกำลังจะพูด แต่วายุพูดขึ้นก่อน “ลูกสาวนายพลอนันต์ว่าที่เจ้าสาวของเจ้าหน้าที่ที่ถูกเราฆ่าตาย”  โชวหันไปมองหน้าวายุขวับรู้ได้ไง

วายุมองตามดุจดาวไปสายตาห่วงใย

ก่อนหน้านี้ หลังจากเกิดเรื่องกับนัท วายุได้ตามสืบเรื่องของดุจดาว จนมาพบเธอนั่งซึมๆ เศร้าๆ อยู่ที่สวนสาธารณะ วายุตะลึงในความสวยน่ารักของเธอ

ขณะที่ดุจดาวที่เดินเล่นเศร้าๆ คิดถึงนัทอยู่ วายุแอบเดินตามข้างหลังอยู่ห่างๆ  มองดุจดาวอย่างสงสาร 

เมื่อดุจดาวถูกคนเดินมาชนล้ม วายุเห็นตกใจจะเข้าไปช่วย แต่ไม่กล้าจึงชะงัก  ได้แต่ยืนมอง ดุจดาวร้องไห้ คิดถึงนัทอยู่ห่างๆ  รู้สึกสงสารจับใจ