บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 10 (2/2)

ด้านโชวที่โดนยิงทรุดตัวลง  เม่ยวิ่งเข้าไปประคอง "คุณชาย"

"หนีไป !"

"ไม่! จะไปต้องไปด้วยกัน" เม่ยไม่ยอมทิ้งโชว 

ภูผา กับอันดา และสมุนอีกชุดวิ่งตามมาถึง พอเห็นว่าเป็นโชวกับเม่ยก็ตกใจ "ไอ้โชว!! /เม่ย !!"

เม่ยดึงปืนในมือโชวมายิงสกัดไว้ ปัง ๆ พวกภูผา อันดา และสมุนต่างหลบกระสุน เม่ยประคองโชวลุกขึ้น "ไปค่ะ" ทั้งคู่วิ่งหนีเข้าไปในป่าลึก 

สมุนจะตาม ภูผารีบห้าม"ไม่ต้องตาม !" พวกสมุนชะงัก

"ทำไมล่ะภูผา ไอ้โชวกับเม่ยเห็นแล้วว่าพวกเราค้ายา" อันดาสงสัย

"ปล่อยให้มันตายในป่า แต่ถ้ายังไม่ตายพรุ่งนี้เช้าตรู่  เราจะออกตามล่าพวกมัน" 

"แต่...ไอ้โชวมันเพื่อนเรานะเว้ย" อันดาแย้งขึ้น

"เวลานี้แกยังจะสนใจอีกเหรอวะ  ถ้าไอ้โชวไม่ตายเราก็ตาย เลือกเอา !" ภูผายื่นคำขาด

อันดาเงียบเถียงไม่ออก  แต่สีหน้าไม่ดี  ไม่อยากทำร้ายเพื่อน

วายุกับดุจดาววิ่งเข้ามาแล้ว "ไอ้ภูผา อันดา  ฉันได้ยินเสียงปืน  มีไรวะ" 

"เอ่อ..." อันดาอึกอัก

ภูผาชิงตอบ "ไอ้พวกนั้น” ภูผาโบ้ยไปทางสมุน “มันเข้ามายิงปืนล่าสัตว์น่ะ ชั้นเลยสั่งสอนไปแล้ว"  

วายุกับดุจดาวสีมีหน้าไม่ค่อยเชื่อคำพูดของภูผา

เม่ยประคองโชวที่ถูกยิงเลือดโชกแขนหนีมา "พวกมันคงตามมาไม่ทันแล้ว คุณชายเป็นไงบ้าง" 

โชวส่ายหน้า "ไม่เป็นไร...รีบไปให้ลึกกว่านี้จะปลอดภัยกว่า" 

"ค่ะ" เม่ยรีบประคองโชวให้เดินอย่างทุลักทุเล

หลังจากที่อนาวิลมาพบกับแจ๊ค อนาวิลตกใจที่รู้เรื่องเม่ยจากแจ๊ค "เม่ยหายตัวไป !!"

"ครับ พร้อมกับไอ้โชว"

อนาวิลเป็นห่วงเม่ย "ฉันจะออกไปตามหาเม่ย" 

"ใจเย็นพี่  ถ้าพี่ออกไปตอนนี้ไม่ดีแน่ๆ  แผนที่เราวางไว้ก็จะล้มเหลว" แจ๊คเอ่ยเตือน

"แต่เม่ย..." อนาวิลยังกังวล

"พวกมันไม่ยอมให้พี่เม่ยไม่เป็นอะไรหรอก อย่าลืมว่าพี่เม่ยเป็นลูกสาวคนสำคัญของภาคีนะครับพี่" อนาวิลนิ่งคิด "ผมว่า ตอนนี้พี่ไปหาที่ซ่อนตัวที่หมู่บ้านอื่นก่อนดีกว่า ถ้าเจอตัวพี่เม่ยแล้วผมจะรีบติดต่อบอกทันที"