บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 14 (2/2)
ที่บ้านตระกูลจาง ช่างเอาชุดเจ้าสาวสีชมพูสวยหวานแบบจีนร่วมสมัยมาให้ดุจดาวดู ดุจดาวสีหน้าไม่มีความสุขเลย
“แต๊นแต้น...ชุดของว่าที่เจ้าสาวแสนสวยค่า เป็นไงคะน้องดาวถูกใจไหมคะ”
“ถ้านายหญิงถูกใจ ฉันก็ถูกใจค่ะ”
“งั้นมาลองชุดกันหน่อยนะคะจะได้รู้ว่าสวยแค่ไหน”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันใส่ได้ ไม่ต้องลองหรอก” ดุจดาวรีบห้ามปราม
“แต่งานจะมีพรุ่งนี้แล้วนะคะ” ช่างเอ่ยท่าทางแปลกใจ
“ฉันใส่ยังไงก็ได้ค่ะ” ดุจดาวยังย้ำคำเดิม
ช่างแอบบ่น “อะไรวะ เจ้าสาวพูดแต่ยังไงก็ได้ เจ้าบ่าวก็ไม่ยอมมาลองชุด ตกลงพรุ่งนี้ มันจะ แต่งงานกันจริงๆ ไหมวะ” ช่างถอนใจจะเอาชุดเก็บ แต่ทันใดนั้นวีนัสก็พุ่งเข้า มาจากไหนไม่รู้กระชากชุด จากมือช่างไป “ว้าย...อะไรกันคะคุณน้อง”
“นี่เหรอชุดเจ้าสาวของประมุข”
“เอาคืนมา” ดุจดาวทวงชุดคืนจากอีกฝ่าย
“ไม่! แกไม่คู่ควรกับชุดนี้ แกไม่คู่ควรกับประมุข ไม่ควรเป็นนายหญิงจตุรภาคี” วีนัสโมโหฉีกชุดของดุจดาวขาด
ช่างร้องตกใจ “กรี๊ด..ตายแล้ว หมดกันขาดหมด”
วีนัสยังไม่หนำใจโยนชุดลงพื้นแล้ว เหยียบซ้ำอีก
“เลว !” ดุจดาวพุ่งเข้าไปจะเล่นงานวีนัส
แต่วีนัสพูดขึ้นมา “ถ้าฉันเลว แกคงเลวกว่าร้อยเท่าที่แย่งคนรักเพื่อน!” ดุจดาวชะงัก อึ้ง รู้สึกผิด “อย่าบอกว่าแกไม่รู้ว่าสองคนนั่นเค้ารักกันมาก่อน”
“ฉัน...” ดุจดาวทำท่าอึกอัก
วีนัสมองดุจดาว ออกว่ากำลังรู้สึกผิดจึงพยายามเกลี้ยกล่อม“ประมุขไม่ได้รักแก แกก็รู้ ถ้าแกรู้สึกผิดก็ยกเลิกงานแต่งงานซะ”
“ไม่ !”
วีนัสโกรธ “ไม่เหรอ !!” วีนัสใช้ช่วงเวลาที่ดุจดาวเผลอตบหน้าดุจดาวอย่างแรง จนล้มลง “วันนี้ฉันจะตบแกแทนเม่ย” ดุจดาวจะหันไปสู้แต่พอได้ยินชื่อเม่ยก็ชะงัก วีนัสพุ่งเข้าไปคร่อมตบดุจดาวอีก
ช่างตกใจ โวยวายเสียงดัง ร้องให้คนช่วย “ว้าย...ช่วยด้วยค่า ใครอยู่ข้างนอกช่วยที ชะนีสองตัว เอ๊ย...คุณหนูตบกับใหญ่แล้ว”
วีนัสไม่สนใจยังตบไม่หยุด ดุจดาวปล่อยให้เค้าตบเพราะในใจรู้สึกผิดกับเม่ยอยู่แล้ว