บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 13 (2/2)
วายุดึงมือดุจดาวเข้ามาที่ร้านบะหมี่รถเข็นข้างทาง
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” ดุจดาวสงสัย
“ผมเห็นคุณยังไม่ได้กินอะไรเลย” วายุเอ่ยน้ำเสียงห่วงใย
“ฉันไม่หิว” ดุจดาวกำลังจะเดินกลับ แต่เสียงท้องวายุร้องดังขึ้นก่อน วายุยิ้มแหะๆ ให้
เจ้าของร้านเอาบะหมี่ควันฉุยน่ากินมาวางให้วายุกับดุจดาวที่นั่งรออยู่
“โอ้โห...น่ากินนะคุณ” วายุเอ่ยชวน
“คุณกินเถอะ ฉันไม่หิว”
วายุเห็นสีหน้าดุจดาวก็ถอนใจ “ผมจะไม่ถามว่าคุณมีเรื่องไม่สบายใจอะไร ผมรู้ว่าไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น แต่อยากให้คุณ รู้ไว้...ไม่ว่าคุณจะรู้สึกยังไงผมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ ถึงแม้ว่าคุณจะมองไม่เห็นผมก็ตาม”
“คุณวายุ...”
“ถึงผมจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ผมจะพยายามทำดีเพื่อคุณ หวังว่าสักวันคุณคงมอง เห็นผมบ้าง”
ดุจดาวอึ้ง รู้แล้วว่าวายุรู้สึกยังไงกับตนจึงแกล้งเปลี่ยนเรื่อง “ความจริงบะหมี่นี่ก็น่ากินเหมือนกันนะ” ดุจดาวเอื้อมมือไปคว้าบะหมี่ชามของวายุมากิน
“อ้าว...ไหงมาแย่งชามของผมล่ะคุณดาว”
“ก็ฉันขี้เกียจปรุงนี่ ของคุณปรุงเสร็จแล้ว กินเลยแล้วกัน” ดุจดาวลงมือกินบะหมี่ด้วย ท่าทางอร่อย วายุมองยิ้มดีใจ
กลางดึกที่สวนสาธารณะ อนันต์เดินเข้ามาในสวนเห็นด้านในเงียบไม่มีคนเลย อีกมุมหนึ่ง เห็นคนสวนใส่หมวกที่กำลังพรวนดินอยู่หันหน้ามาซึ่งเป็นริวนั่นเอง ริวหันไปมองรอบๆ ตัวอนันต์ที่ยืนอยู่ เมื่อไม่เห็นใครจึงหยิบอุปกรณ์ทำสวนแล้วเดินไปหาอนันต์ พอเดินผ่านหน้าไปก็หันไปบอก “ทางนี้ครับท่าน” ริวเดินนำออกไปก่อน
อนันต์ได้ยินก็มองซ้ายขวา พอเห็นปลอดคนก็เดินตามไป
อนันต์เดินตามริวเข้ามา ริวส่งสัญญาณให้อนันต์เข้าไปในสวนแล้วคอยดูต้นทางให้ อนันต์เดินเข้ามาแล้วมองหา สักพักอนาวิลที่ซ่อนตัวอยู่ในเรือนไม้ทรงจีนก็เดินออกมา อนันต์หันหลังมาเห็นอนาวิลก็ดีใจ “วิน !”
“คุณพ่อ !” อนันต์เข้าไปจับตัวลูกด้วยความเป็นห่วง จากนั้นอนาวิลเล่าเรื่องให้ผู้เป็นพ่อ ฟังจนจบ
“ไม่น่าเชื่อว่าผู้การจะเป็นพวกเดียวกับจตุรภาคีไปได้” อนันต์คิดไม่ถึง
“คนที่ขายศักดิ์ศรีเกียรติยศให้กับเงินสมควรตายแล้วครับพ่อ”