บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 7 (1/2) หน้า 5
โชวเดินออกมายืนหน้าเมรุ เขารู้สึกผิดมาก ชายหนุ่มก้มหัวคำนับช้าๆ เป็นการแสดงความขอโทษ โชวหันไปเห็นเม่ยยืนอยู่ข้างหลังเค้า ก็แปลกใจที่ยังเห็นเม่ยอยู่ “เธอ ?!ยังไม่กลับเหรอ ?”
“คุณชายมาทำอะไรที่นี่”
“ชั้น...”
“ถ้ารู้สึกผิดก็เอาตัวคนร้ายที่ฆ่าพี่นัทมามอบตัวซิคะ”
“ไม่ใช่หน้าที่ชั้น”
“คุณชายต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ !”
“หน้าที่ของชั้นคือปกป้องทุกคนในภาคี” พูดจบโชวก็หันหลังเดินหนีเม่ยไปเลย
“คุณชาย...” เม่ยมองตามโชวสีหน้าผิดหวังมาก
วันต่อมา ที่หน่วยอินทรีพิฆาต อนาวิลเดินเข้ามาในห้องทำงานนัท มองไปรอบๆ อย่างอาลัย อนาวิลคิดถึงนัท ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้ายาวๆ “หมดเวลาเสียใจแล้ว ถึงเวลาที่ต้องสะสางบัญชีแค้นซะที” อนาวิลมีสีหน้ามุ่งมั่น เอาจริง คิดว่าต้องเอาคนร้ายมารับโทษให้ได้
หน้าบ้านตระกูลจาง เห็นสมุนยืนหน้าบ้าน สักพักมีรถจากไหนมารู้พุ่งเข้ามา สมุนตกใจ กระโดดหนีไปคนละทิศละทาง รถจอดเอี๊ยด !!! พวกสมุนเข้ามาล้อมรถไว้ ดูท่าที
ประตูรถเปิดออกเห็นชิน ริว และอนาวิลลงจากรถคนสุดท้าย
“พวกแกเป็นใครวะ”
“โชวอยู่ไหน ?!” อนาวิลเอ่ยถาม สมุนมองหน้ากันเอาไงดีจะบอกไหม อนาวิลไม่สนใจ ส่งสัญญาณจะบุกเข้าไป แต่สมุนรีบขวางไว้ “หลีกไป!” อนาวิลตะโกนลั่น “ไอ้โชวอยู่ไหน???”
“เข้าไม่ได้” ทุกคนหันไปเห็นหลี่เฟยกับเฉินเดินออกมาจากในบ้าน
“พวกคุณมาทำไม ?” หลี่เฟยเอ่ยถาม
"มาเอาตัวโชวไปสอบปากคำ!” อนาวิลบอกวัตถุประสงค์
“คุณชายไม่อยู่”
อนาวิล ชินและริวมองหน้ากัน “ค้นเลยดีกว่าครับหัวหน้า” ชินเสนอ
“ไหนล่ะหมายค้น” หลี่เฟยย้อนถาม
“ไม่มี เสียเวลา” อนาวิลสั่ง “ค้น!”
“ก็บอกว่าเข้าไม่ได้ !”เฉินไม่ยอม
“เข้าไป!!”
“ถ้าอยากตายก็ลองดู !” เฉินเองก็ไม่ยอมลงให้
ทั้งสองฝ่ายยกปืนเตรียมจะยิงสู้กัน ทันใดนั้นจ่าเดชก็วิ่งเข้ามา “หัวหน้าอย่าครับ อย่า”