บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 3 (1/2)
ริมทะเล ใครคนหนึ่งเดินมาข้างหลังโชวในมือถือเชือกมาตั้งใจจะมัดมือโชว แต่ทันใดนั้น โชวก็หันมามัดมือเจ้าของเชือกแทนอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ติด
เม่ยร้องโวยวาย “คุณชาย ปล่อยฉันนะ”
“เธอนั่นแหละ น่าสงสัยอยู่ๆ ก็จะเอาเชือกมามัดฉัน” โชวมองเม่ยสงสัย “ตั้งใจจับฉันถ่วงน้ำใช่ไหม”
“บ้า ฉันเป็นพยาบาลนะ มีหน้าที่ช่วยคน ไม่ใช่ฆ่าคน”
“ฉันว่าเธอพญามารมากกว่า บอกมาจะเอาเชือกทำอะไร”
“เอ่อ...ฉันก็แค่คิดว่าตอนนี้ทุกคนที่บ้านคงกำลังเป็นห่วงพวกเราอยู่”
“เธอก็เลยจะจับฉันกลับบ้าน”
“บอกดีๆ คุณชายจะยอมกลับไหมล่ะ”
“ไม่!”
“นั่นไง ฉันถึงต้องทำแบบนี้”
“คิดว่าจะเอาชนะแรงผู้ชายได้งั้นเหรอ?” โชวเอานิ้วจิ้มหัวเม่ยแกล้งเล่น “ยัยโง่”
“คุณชายยังไม่รู้จักพลังของผู้หญิงดีพอ”เม่ยเอ่ยแบบเฟมินิสต์เต็มตัว
โชวพยักหน้า แล้วชี้ไปยังมือของเม่ยที่ถูกมัดอยู่ประมาณว่านี่แหละพลังของผู้หญิง เม่ยเถียงไม่ออก “กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง จัดการเอาเองนะ” เม่ยนึกได้ โชวยิ้มอย่างผู้ชนะแล้วเดินออกไป
“คุณชายกลับมาแก้เชือกฉันก่อนนะ” เม่ยร้องตะโกนแล้วรีบตามโชวไป
เม่ยเดินตามมาไม่ทัน โชวหายไปแล้ว เม่ยเลยไปนั่งใต้ต้นไม้พยายามแกะเชือกด้วยตัวเอง แต่เนื่องจากถูกมัดทั้งสองมือเลยแกะไม่ออก “คนบ้า” เม่ยพยายามแกะต่อไปแต่ยังแกะไม่ออก
สักพักก็มีคนเอื้อมมือเข้ามาช่วยแกะเชือกให้ เม่ยเงยหน้าขึ้นเห็นเป็นโชวก็แปลกใจ จึงได้โอกาสใช้ช่วงเวลานี้คุยกับโชว “เรื่องภาคี ฉันขอโทษด้วยนะคะ”
“ขนาดเธอยังรู้เรื่องนี้ คงมีแต่ฉันสินะที่โง่อยู่คนเดียว”
“คุณชายไม่ได้โง่หรอกค่ะ แต่ความไว้ใจทำให้คุณชายคาดไม่ถึงต่างหาก”
“นั่นซิ คนเรามักตกม้าตายเพราะเชื่อคำพูดของคนใกล้ตัว”
“คุณชายเสียใจที่ทุกคนปกปิดเหรอคะ”
“ยังไม่เท่าที่รู้ว่าทุกคนในภาคีกำลังทำอะไรอยู่...”
เม่ยมองเห็นความเศร้าในแววตาของโชว