บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 3 (1/2) หน้า 5
“อุ๊ย!” สาวคนหนึ่งแกล้งทำผ้าขนหนูซับเหงื่อที่พาดคอหล่น มิ่งรีบเก็บผู้ขนหนูมาดู บนผ้ามี id line ปักเป็นตัวอักษรอยู่
“ความจริงคุณชายไปนานๆก็ดีเหมือนกันแฮะ” มิ่งนึก สาวๆ วิ่งนำหน้าไปทิ้งผ้าขนหนูไว้ มิ่งตะโกนตาม “คนสวย แล้วผมจะไลน์ไปคุยด้วยนะคร๊าฟฟฟฟ...” มิ่งหอมผ้าขนหนูของสาวๆ อย่างมีความสุข
ที่ร้านน้ำชาโบราณ ภูผานั่งจิบน้ำชาท่าทางสบายอารมณ์ รอข่าวจากสองผู้เฒ่า สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของภูผาก็ดังขึ้น คนสนิทหยิบมาดู เห็นชื่อแล้วรีบรายงานนาย “ท่านผู้เฒ่าโทรมาแล้วครับนาย”
“เป็นไงบ้างครับ”ภูผายิ้มรีบรับสาย ฟังอีกฝ่ายแล้วอึ้ง “ผมคงเข้าใจผิดเอง ขอโทษด้วยครับ” ภูผาวางสายแล้วนิ่ง
“หรือประมุขจะกลับมาแล้วครับนาย”
“ยังหรอก สายของฉันที่อยู่ในนั้นยืนยันว่าไอ้โชวยังไม่กลับมาแน่ๆ” ภูผาเอ่ยอย่างมั่นใจ
“ถ้างั้นทำไม...???”
“แก้เกมได้ทันแบบนี้ แสดงว่านายหญิงของจตุรภาคีก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน” ภูผาเอ่ยอย่างพอจะเดาได้
“งั้นเอาไงต่อดีครับนาย”
“ตามนิสัยของโชวมันต้องไม่ยอมกลับมาง่ายๆแน่ เราต้องปล่อยข่าวออกไปอีก ถ้าโชวมันไม่รีบกลับมายืนยันกับตำแหน่งประมุขของมัน เราก็มีโอกาสชนะ”
“ครับนาย” คนสนิทรับคำสั่งแล้วเดินออกไป
“ตำแหน่งประมุขภาคีต้องอยู่กับคนที่คู่ควรเท่านั้น !“ ภูผาเอ่ยกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจ
ที่ห้องทำงานของเหว่ยชิง เหว่ยชิงนั่งกุมหัวท่าทางเครียด
หลี่เฟยเดินเข้ามาเห็นนาย กลุ้มใจก็เป็นห่วงเดินเข้ามาหา “อย่าห่วงไปเลยครับนายหญิง คุณชายต้องกลับมา” หลี่เฟยปลอบใจ
เหว่ยชิงส่ายหน้า “รอไม่ได้แล้ว ตำแหน่งประมุขจตุรภาคี มีอำนาจกุมธุรกิจดินใต้ดินกว่าครึ่งค่อนประเทศ ยังไม่รวมธุรกิจบังชิงส่ายหน้า หน้าต่างๆ อีก คิดว่ามันไม่ยั่วยวนใจใครบ้างเหรอ ถ้าข่าวโชวหนีไป แพร่มากกว่านี้ไม่เป็นผลดีกับเราแน่”
หลี่เฟยถอนใจเครียด “ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ผมคงไม่ยอมให้คุณชายไป ผมขอโทษครับนายหญิง”
“เรื่องที่ผ่านไปแล้ว พูดขึ้นมาก็ไร้ประโยชน์ ยังไงซะก็ต้องตามโชวกลับมาให้ได้” เหว่ยชิงเอ่ยเสียงดังทรงอำนาจ “ถึงต้องพลิกแผ่นดินก็ต้องเอาตัวเขากลับมา”
“ครับนายหญิง” หลี่เฟยเดินออกไป
เหว่ยชิงหันไปมองรูปจางฉงที่วางอยู่บนโต๊ะ “ฉันไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่ ตราบใดที่เขาทำในสิ่งที่ต้องการไม่สำเร็จ”