บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 11 หน้า 3
ไซเรนมาดักรอฟ้ามุมหนึ่ง “คุณเคยเจอพ่อผมใช่มั้ย”
“คนไหนคะ พ่อคุณ?”
“คุณคือคนที่เย็บแผลให้พ่อผมใช่มั้ย”
ฟ้าชะงักหันมามองไซเรน ฟ้าตัดสินใจ เดินหนีไปในที่สุด
ถนนเเวลากลางคืน ตี๋ใหญ่ เดินเหงาๆยาวๆ ลอดอุโมงค์ เดียวดาย
สถานที่เกิดเหตุ มีแสงไฟไซเรนตำรวจ บัญชาเป็นห่วง “จ่า..โอเครึเปล่า”
“ไม่เป็นไรครับ หูอื้อนิดหน่อย”
“น้ำผึ้งล่ะ“
“ไม่เป็นไรค่ะ มันดีหัวหน้า“
“ดูจากอาวุธ และยุทธวิธีแล้วเนี่ย มืออาชีพแน่ๆ ได้รับการฝึกมาอย่างดีเลยหละ”
“ค้นตัวแล้วก็ไม่มีหลักฐานอะไรติดตัวเลยค่ะ”
“จ่ายังมีเพื่อนเก่าที่พอจะหาข้อมูลเกี่ยวกับสองคนนี้ได้มั้ย บางที่อาจจะช่วยให้เราปะติดปะต่อเรื่องราวได้เร็วขึ้น”
“ลองดูครับ...........แล้วเด็กไซเรนมาอยู่ที่นี่ได้งั้ยครับ”
“ผมเดาไม่ถูกแล้วจ่า ว่าเด็กนี่จะเอาไงกันแน่”
ในโรงพยาบาล ไซเรนยืนมองเนสผ่านกระจก เนสดูอาการไม่ค่อยดีนัก ทันใดนั้นหมอพยาบาลก็วิ่งเข้ามาดูชุลมุน ดูเหมือนเนสจะหยุดหายใจไปแล้ว หมอปั๊มหัวใจ พยาบาลรูดม่านปิด ไซเรนทำอะไรไม่ถูกทรุดตัวลงนั่ง
ห้องทำงานบัญชา บัญชากลับมาพบว่าห้องถูกรื้อค้น
โรงพยาบาล ไซเรนเรนหลับอยู่มุมหนึ่ง ฟ้าเข้ามาปลุกเอาน้ำให้ดื่ม “เนสเป็นยังไงบ้างครับ”
“ตอนนี้อาการยังทรงตัวค่ะ คุณหมอดูแลใกล้ชิดทั้งคืนค่ะ” ฟ้าเงียบไปพักหนึ่ง “คนที่อยู่ในรูปเป็นพ่อคุณใช่มั้ย” ไซเรนเงยหน้าขึ้นแปลกใจ ฟ้าเริ่มเล่าเรื่อง “คืนนั้นชั้นเลิกดึก กำลังจะกลับบ้าน มีคนใส่ชุดตำรวจมาขอให้ ช่วยเย็บแผลให้พ่อคุณ คนที่ชื่อตี๋ใหญ่นั่นแหละ”
“ไม่จริง มันจะทำอย่างนั้นทำไม!! แล้วทำไมคุณไม่บอกตำรวจ...ว่าคืนนั้นคุณอยู่ที่คลินิกด้วย แล้ว…. ตอนนั้นพ่อผมเป็นไงบ้าง”