บทละครโทรทัศน์ กลรักเกมมายา Love and Lies ตอนที่ 11 หน้า 2

ทามหันหน้าหนีด้วยสีหน้าไม่พอใจ ทิมเดินออกไป ทามรีบบอก "วันก่อนพ่อมาเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล" ทิมหยุดเดินแล้วอึ้ง "พี่บอกพ่อใช่ไหมว่าแม่อยู่โรงพยาบาล"

ทิมพูดโดยไม่หันมามอง "เปล่า พี่ไม่ได้บอก"

ห้องพิเศษแม่ แม่ที่นอนอยู่บนเตียง จู่ๆ ก็มีอาการหัวใจเต้นเร็วผิดปกติ ตาและแขนแม่กระตุกถี่ๆ

ทามไม่เชื่อ "ไม่ได้บอกแล้วพ่อจะมาได้ไง …พี่ไปเจอพ่อมาอีกใช่ไหม มีอะไรอีกไหมที่ทามยังไม่รู้อีกไหม"

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้บอก ฟังกันมั่งดิ"

"ก็พ่อหายไปตั้งนานแล้ว จะกลับมาอีกทำไม"

"ฉันไม่รู้"

"พี่โกหก! ก็มีแต่พี่แหละที่ติดต่อพ่อ แล้วจะไม่รู้ได้ยังไง …อย่าทำร้ายแม่ด้วยการโกหกอีกเลยได้ไหม"

"ฟังนะ… พ่อมาเอง พี่ไม่รู้เรื่อง"

ที่ห้องพิเศษแม่ เห็นตัวแม่กระตุกถี่ขึ้น พยาบาลเปิดประตูแล้วรีบวิ่งเข้ามาดูอาการของแม่ ดูวุ่นวาย

"พ่อมาเอง? …นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่บ้านเราเจอเรื่องลำบากนะแต่พ่อก็ไม่เคยกลับ มาหาเราสักครั้ง ครั้งนี้ที่พ่อมา มันต้องมีอะไรแน่ๆ"

"พี่ไม่รู้นะว่าพ่อไปรู้มาจากไหน แต่ถ้าพ่อรู้ว่าแม่เข้าโรงพยาบาลพ่อจะมาเยี่ยมแม่ บ้างไม่ได้เหรอ"

ตอนนั้นเองได้ยินเสียงโทรศัพท์ของทามดังขึ้นมา ทามหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย "ฮัลโหลครับ" ทามตกใจ "อะไรนะครับ"

เบลนั่งรอทิมอยู่ที่โซฟา เบลหันไปมองที่ประตูเป็นระยะ สีหน้ากังวล เบลทนไม่ไหวก็ลุกไปมองนอกหน้าต่างนึกถึงตอนที่เธอเจอกับทามที่มหาวิทยาลัย

ทามชวน “วันหลังก็เข้ามาชมรมบ่อยๆสิ เดี๋ยวเราเป็นคู่ซ้อมให้เอง"

"ก็อยากมานะ แต่ตอนนี้คนที่เขาดูแลเราชอบจู้จี้จุกจิกมากเลยอ่ะ คงไม่ยอมปล่อยให้เรามาบ่อยๆแน่ น่ารำคาญมากเลยว่าป่ะ"