บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 17 หน้า 5
จุ้มจิ้มยิ้มอายๆ...รู้เขาหลอกจับมือ..แต่เต็มใจให้หลอก
ที่บ้านของยายวงศ์ ลูกจันกับพอลนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ตางหน้าเจ้าของบ้าน โดยมีดอกกล้วยไม้ที่มัดเป็นช่ออย่างสวยงามหลายช่อวางอยู่
“ขอบใจนะลูก..เอาของซื้อของขายมาให้ยายฟรีอีกแล้ว”
“ให้ฟรีที่ไหนจ๊ะ...หนูฝากยายเอาไปไหว้พระต่างหาก..จะได้พลอยได้บุญไปกับยายด้วย”
“ขอให้เจริญๆ..เกิดมาชาติหน้าก็ขอให้สวยเหมือนดอกไม้ทุกชาติไปนะลูก”
“สาธุ...แต่หนูขอเริ่มสวยตั้งแต่ชาตินี้เลยได้มั้ยจ๊ะยาย” ลูกจันหัวเราะอารมณ์ดี
พอลมองลูกจันกำลังหยอกล้อกับยายวงศ์..อย่างรู้สึกดีในความอ่อนโยนของลูกจัน
ลูกจันกับพอลนั่งเรือกลับบ้านสวน โดยที่พอลพายเรืออย่างทะมัดทะแมง...ตรงกลางเรือยังมีดอกไม้อยู่อีกหลายช่อ
“ตอนมาบ้านสวนคราวที่แล้ว ฉันยังต้องพายเรือให้แกนั่งอยู่เลย...มาคราวนี้แกกลายเป็นคนพายเรือให้ฉันไปซะแล้ว” หญิงสาวเอ่ยล้อๆ
พอลหลบตาลูกจัน..พยายามแก้ตัว “ก็..ก็เล่นละคร..ก็เลยต้องฝึกไง”
ลูกจันทำหน้าชื่นชม “อือ..แกนี่เก่งเนอะ..เปลี่ยนตัวเองเป็นตัวละครได้ทุกตัวเลย..โชคดีนะที่เรื่องนี้ แกเล่นเป็นสายชลเลยแค่ต้องหัดพายเรือ...ถ้าเรื่องหน้าเล่นเป็นไอ้แมงมุม..แกคงต้องฝึกไต่กำแพงสินะ....ฮ่าๆๆๆๆ” ลูกจันหัวเราะอย่างภูมิใจในมุขตัวเองสุดๆ
พอลกระตุกยิ้ม..พร้อมแค่นเสียงหัวเราะกับมุขฝืดๆ ของลูกจัน “เหอะ..ตลกจังเลย”
ลูกจันคิดได้ “เอ๊ะ...แต่มีอยู่บทนึงนะที่แกเล่นเท่าไหร่ก็ไม่เคยอิน”
“บทอะไร”
“บทผู้ชายไง....ฮ่าๆๆๆๆๆ”
พอลทำหน้าครุ่นคิดบางอย่าง..แล้วแอบแย๊บลูกจันเบาๆ “แล้ว..ถ้าเกิด..ฉันอินกับบทผู้ชายขึ้นมาล่ะ”
ลูกจันหยุดหัวเราะทันที...หันมาตอบพอลอย่างจริงจังมากกก “แกกับฉันก็คงต้องเลิกคบกัน”
พอลหน้าเสีย...ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย???
พอลกับลูกจันลอยเรืออยู่ริมท่าบ้านยายบุญ ลูกจันยกมือไหว้ลายายบุญหลังจากส่งดอกไม้ให้
“เจริญๆนะลูกเอ๊ย” ลูกจันกับพอลยกมือไหว้รับพรจากยายบุญพร้อมกัน
พอลพายเรือออกมาพร้อมลูกจัน..บนเรือว่างเปล่าเพราะเอาดอกไม้ไปแจกคนแก่หมดแล้ว
“เสร็จสิ้นภารกิจ...เราไปหาไรหร่อยๆกินกันเถอะ” ลูกจันยิ้มร่าเริง