บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 3 หน้า 5
พนักงานอธิบาย “นอกจากกล้องตรงนั้น ก็มีกล้องตรงนี้อีกตัวครับ..แต่ขายึดมันหลวม เลยเห็นแต่พื้น รอช่างมาซ่อม ช่างก็ไม่ว่างสักทีครับ”
จีราวัจน์พยายามคิดหาทาง “โอเค ไม่มีภาพจากกล้องก็ไม่เป็นไร งั้นคุณช่วยตามพนักงานดูแลรถให้ฉันได้ไหมคะ ฉันจำได้ว่าคืนที่ฉันเดินออกมาจากงาน ฉันเห็นพนักงานยืนอยู่ 2 คน !”
ด้านสาธิตกับพิเชษ ทั้งคู่มาคุยสอบถามกับผู้จัดการพนักงาน
“พนักงานลาออกไปแล้ว!!!!” สาธิตแปลกใจ
“ครับ..โทรมาลาออกไปคนนึง ส่วนอีกคนเพิ่งมารับเงินเดือนที่เหลือ แล้วออกไปเมื่อกี้นี้เองครับ”
“นานแค่ไหนแล้วครับ”
“เมื่อกี้นี้เองครับ ก่อนที่คุณจีราวัจน์จะมาถามไม่นาน”
สาธิตอึ้ง “จีราวัจน์..คุณหมายความว่ายังไง??”
อีกด้านหนึ่ง พนักงานดูแลรถซึ่งใส่แว่นกันแดดและหมวกอำพรางหน้า กำลังเดินหนีจีราวัจน์ออกจากโรงแรม
จีราวัจน์เห็นเข้าจึงรีบเดินตามไป “คุณคะ! หยุดก่อน !”
พนักงานรีบเดินหนี“อย่ายุ่งกับผมเลย ผมบอกแล้วว่าผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
จีราวัจน์รีบเดินตาม “แต่ฉันจำได้ว่าคืนนั้น คุณอยู่ใกล้ๆ รถฉัน”
พนักงานดูแลรถมองมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่จอดที่ริมถนนหน้าโรงแรมแล้วตะโกนเรียก “มอเตอร์ไซค์ !”
มอเตอร์ไซค์รับจ้างขี่มอเตอร์ไซค์มาหาพนักงาน ....
จีราวัจน์รีบยืนขวางหน้าพนักงานดูแล“ขอร้อง..คุณเป็นคนเดียวที่จะช่วยฉันได้”
“ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้จริงๆ อย่ายุ่งกับผมเลย” พนักงานดูแลรถรีบปฏิเสธแล้วจะขึ้นมอเตอร์ไซค์
จีราวัจน์พยายามขวาง “เดี๋ยว! อย่าเพิ่งไป !”
ทันใดนั้น ได้ยินเสียงผู้จัดการพนักงานดังมาจากด้านหลัง “นั่นไง! นายวิชา คนดูแลลานจอดรถเมื่อคืนก่อนครับ!”
จีราวัจน์หันไปมองตามเสียงผู้จัดการ...เห็นสาธิตกับพิเชษเดินตามผู้จัดการมา....สาธิตมองจีราวัจน์ที่ ยืนอยู่กับพนักงานดูแลรถ...
พนักงานดูแลรถเห็นจีราวัจน์เผลอ จึงรีบกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์วิน “ไปเลย !”
มอเตอร์ไซค์ขี่ออกไป...จีราวัจน์จะวิ่งตาม
“เดี๋ยว !!!” สาธิตวิ่งเข้ามาดึงแขนจีราวัจน์ไว้
“ปล่อยฉัน !!”
“คุณปล่อยพยานผมให้หนีไป คิดว่าผมจะยอมปล่อยคุณไปอีกเหรอ!”
“ปล่อยพยานอะไร?!”