บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 12

บทโทรทัศน์ : คนปั้นฝัน

เวทิตจอดรถในมุมสูงแล้วพาสาธิตมายืนดูแหลมบูกิต ที่ยื่นไปในทะเลอันเวิ้งว้าง ซึ่งเป็นที่ตั้งโครงการ “เคป บูกิต” ของสิทธา

“นี่ไงอาณาจักรของนายสิทธา ที่ที่จะสร้างเป็นบ้านพักตากอากาศเป็นที่ป่าสงวนทั้งนั้น ส่วนท่าเทียบเรือ ยอชท์ด้านล่างก็จะขยายจนปิดทางเข้าออกทะเล ชาวบ้านไม่ต้องทำประมงหากินกันพอดี” เวทิตเอ่ยบอกกับสาธิต

“เขาไม่ได้เห็นความเดือดร้อนของคนอื่น คงไม่นึกมั้งว่าคนอื่นเขาก็มีชีวิตจิตใจ” สาธิตนึกถึงสิ่งที่สิทธา และจีราวัจน์ทำกับติวดี เอ่ยออกมาอย่างเจ็บปวด

“มีคนบอกว่านายสิทธามารอพบแขกสำคัญวันนี้ ถ้ามันนัดเลี้ยงหรือตกลงกับคนใหญ่คนโต เพื่อช่วย สนับสนุนมันทำผิด เราก็อาจจะได้ภาพหรือคลิปเด็ดๆ ไปแฉ” เวทิตเอ่ยขึ้น

สาธิตพยักหน้ารับ แล้วทันใดเหลือบไปเห็น...สปีดโบ๊ทลำหนึ่งแล่นตัดคลื่นมุ่งหน้ามาที่ท่าจอดเรือ เวทิต มองหน้าสาธิตยิ้มอย่างมีความหวัง สาธิตนึกไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญเจอแจ๊คพอตอย่างนั้น

“เอาไง?” สาธิตหันไปถามเวทิต

สปีดโบ๊ทเทียบท่า ลูกน้องสิทธาดึงจีราวัจน์ให้ตามลงมา จีราวัจน์มองไปรอบ ๆ เพื่อหาทางหนีทีไล่ ลูกน้อง พาจีราวัจน์เดินไป

ที่บ้านของสิทธา จริยารับสายจากสุกี้ด้วยความตกใจ

“โดนอุ้มงั้นเหรอ?”

“ใครก็ไม่รู้ค่ะมาอุ้มน้องจีขึ้นรถไป อุกอาจอย่างนี้ สุกี้สงสัยว่าจะใช่ท่านรึเปล่า คุณหญิงช่วยสืบทีนะคะ  ท่านจะจับจีไปปู้ยี่ปู้ยำรึเปล่าก็ไม่รู้” สุกี้ร้อนรนอยู่ที่บริษัท

“อย่าเพิ่งให้ใครรู้ว่าจีหายไป ฉันจะไปตามตัวมันให้” จริยาช็อก เมื่อรู้ว่าสิทธาไม่ปล่อยจีราวัจน์แน่  หงุดหงิดวางสาย จริยาหันไปเห็นศิริลักษณ์เดินผ่านมา  จึงรีบเดินเข้าไปหาทันที

“ท่านไปไหน? เธอเห็นรึเปล่า?”

“จะโดนเฉดหัวอยู่แล้ว  จะร้องหาให้ท่านมากระทืบอีกรึไง?” ศิริลักษณ์เอ่ยเยาะๆ

“ฉันถามว่าท่านไปไหน?” จริยาขึ้นเสียงเสียงดัง

“แม่ลูกชวนกันเล่นมอญซ่อนผัว...ไปถามลูกเธอเองสิว่าเอาผัวแม่ไปซ่อนไว้ไหน?” ศิริลักษณ์เอ่ยจบ เดินเชิดไป จริยาร้อนใจมาก

---