บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 2 หน้า 4
ที่หน้าสถานีตำรวจ นักข่าวเดินคุยมือถือด้วยสีหน้ายิ้มกระหยิ่ม “ฮัลโหล ..น้องโจลีนเหรอจ๊ะ พี่อาร์ทนักข่าวสายอาชญากรรมนะ ..พี่มีข่าวอาชญากรรมผสมบันเทิงมาแลกกับข้าว 1 มื้อ”
เช้าวันใหม่ ที่บริษัท P-Production ภายในห้องประชุม เสียงหัวเราะชอบใจของพัฒนะดังขึ้น พัฒนะนั่งที่หัวโต๊ะ ชยันต์ โปรดิวเซอร์ หัวหน้าฝ่ายขาย และพนักงานฝ่ายขายร่วม นั่งประชุมอยู่ ทุกคนมีกระดาษเรตติ้งอยู่ในมือ
“นี่ขนาดละครยังไม่ถึงจุดพีค เรตติ้งยังถล่มทลาย”
หัวหน้าฝ่ายขายรีบรายงาน “ใช่ค่ะคุณพัฒนะ ตอนนี้ช่องแฮปปี้มากค่ะ เห็นฝ่ายการตลาดบอกว่าโฆษณาที่น้องจีเป็นพรีเซ็นเตอร์ ก็ล็อกเวลาเช้าออก ละครตลอดเรื่อง แพงเท่าไหร่ไม่ต่อเลยค่ะ”
“ถึงว่าช่องขอให้เราเพิ่มตอนยิกๆ” พัฒนะหันมาถามชยันต์ “ว่าไงชยันต์ เพิ่มอีกสักสิบตอนไหวมั้ย?”
“ได้เลยครับ ถ้าคุณพ่อต้องการ ผมจัดให้ คนเขียนบททีมเราเทพมากครับ ขยายบทได้ทันที ไม่มีปัญหา!”
ทันใดนั้นปียากุลเปิดประตูห้องประชุมเข้ามา โดยถือไอแพดเข้ามาด้วย “เปี๊ยกว่าเอาเวลาที่จะขยายบท ไปตัดให้ละครจบเร็วขึ้นดีกว่า” หญิงสาววางไอแพดตรงหน้าพัฒนะ “ช่องอาจจะไม่แฮปปี้แล้วก็ได้ เพราะตอนนี้ นางเอกของคุณพ่อกลายเป็นนางเอกตีนผีไปแล้วค่ะ!” พัฒนะรีบหยิบมาอ่าน ปียากุลหันไปทางชยันต์ “นี่ขนาดฉันยังไม่ได้ลงมือจัดการในฐานะที่มันคิดจะแย่งสามี มันยังโดนหนักขนาดนี้! กรรมยุคดิจิตอล จริงๆ รวดเร็ว ครอบคลุมทุกพื้นที่ เห็นผลชาตินี้ไม่ต้องรอชาติหน้า !!” เธอยิ้มเย้ยอย่างสะใจ
ชยันต์ชะงักกึกเม้มปากแน่น..มองทีมงานที่นั่งก้มหน้างุดๆ แล้วเจ็บปวดใจที่ตัวเองกลายเป็นคนที่โดนเมียข่มต่อ หน้าลูกน้อง
ภายในห้องทำงานของพัฒนะ พัฒนะกำลังกดรีโมทเพื่อหาช่องที่เสนอข่าวของจีราวัจน์ ด้วยสีหน้าเครียด ปียากุลนั่งไขว้ห้างด้วยสีหน้าสบายใจ มีความสุข ...
ชยันต์เปิดประตูห้องเข้ามาพูดกับพัฒนะ “คุณพ่อครับ ..ผมโทรคุยกับคุณสุกี้แล้ว เขาบอกว่าข่าวไม่จริงเมื่อคืนจีไม่ได้ขับรถคันนั้น จีกลับคอนโดกับสุกี้ครับ”
ปียากุลหัวเราะเหมือนฟังเรื่องปัญญาอ่อน “ชยันต์..คุณอยู่วงการนี้มากี่ปีแล้ว คุณเคยเห็นผู้จัดการคนไหนยอมรับว่าดาราของตัวเองทำผิดบ้างหะ?”
“คนอย่างจี ถ้าเขาทำผิด เขาไม่เคยหนี!”
ปียากุลเห็นชยันต์ออกตัวปกป้อง ปรี๊ดเลย ลุกพรวดโวยวายใส่ชยันต์ “รู้จักกันดีเหลือเกินนะ ถ่ายละครด้วยกันแค่ไม่กี่เดือน เอาเวลาที่ไหนไปทำความรู้จักกันหะ? หรือนอก เวลาแอบไป workshop กันสองต่อสองเหมือนที่คนในกองมันเม้าท์กัน”
ชยันต์สวนขึ้น “ผมกับจีรู้จักกันมาตั้งแต่เรียน คุณก็รู้ บอกไปตั้งไม่รู้กี่ครั้ง และผมก็ไม่เคยทำบ้าอะไรอย่างที่พวกปากมากพูดกัน...คุณก็พิจารณาเอาเองว่าจะเลือกเชื่อคนอื่นหรือผม”
“เปี๊ยกเชื่อสิ่งที่เห็น อย่าให้เห็นกับตาก็แล้วกัน..บรรลัยแน่ !!!”