บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 10 หน้า 3
บวรยศรู้สึกผิดเลยรีบเรียกไว้ “เอ่อ เดี๋ยวก่อน” เนตรหันมามองบวรยศอย่างสนใจ บวรยศจะบอกความจริงแต่กลับเปลี่ยนใจ “เปล่า...ฉันกลับก่อนนะ” บวรยศเดินออกไป เนตรแอบยิ้มรู้สึกดีบอกไม่ถูก
หน้าเรือนพระยาราชรักษ์ในตอนกลางคืนงานเลี้ยงจบลงแล้ว บรรยากาศจึงกลับมาเงียบเป็นปกติ
คุณหญิงมณีเดินเข้ามาหาจันด้วยความแปลกใจ “จัน เห็นตาตั้มไหม นี่ตั้งแต่งานเลิกฉันยังไม่เห็นเลย หายไปไหนก็ไม่รู้”
“เอ...จันไม่เห็นเลยค่ะคุณหญิง”
อรรถกรเดินเข้ามา คุณหญิงมณีหันไปถาม “ตาต้น เห็นตาตั้มไหมลูก ดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้หายไปไหนก็ไม่รู้”
“สงสัยจะออกไปกับใครรึเปล่าครับคุณแม่”
คุณหญิงมณีได้ยินก็ชะงักทันที “ใครที่ไหนหรือตาต้น”
บวรยศพรวดพราดเข้ามาทันทีสีหน้าตื่นเต้น “ผมหายไปแป๊บเดียว คุณแม่ก็คิดถึงผมแล้วหรือครับ”
คุณหญิงมณีหันควับมามองค้อนบวรยศทันที “หายไปแป๊บเดียวน่ะ ไปไหนมา”
อรรถกรกับจันแอบมองหน้ากันยิ้มๆ บวรยศทำหน้ามุ่ยใส่ทั้งสองคนไม่ให้พูด พลันประจบคุณหญิงมณี “ไปเดินเล่นแถวนี้แหละครับคุณแม่”
คุณหญิงมณีถอนหายใจโล่งอก “แล้วไป แม่นึกว่าจะหายไปกับลูกสาวบ้านไหนซะอีก แต่จะเป็นบ้านไหนแม่ก็ไม่ว่านะ ขออย่างเดียว อย่าเป็นแม่อรพิลาสลูกสาวหลวงเดชเป็นพอ” อรรถกรได้ยินหน้าเจื่อนไปเลย
“ทำไมล่ะครับคุณแม่ ผมว่าคุณหนูอรพิลาสก็น่ารักดีออกนี่ครับ” บวรยศเอ่ยถาม
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนแม่ก็คงสนับสนุนให้ชอบพอกับหนูอรนะ แต่พอแม่ซ่อนกลิ่นเอาไปเลี้ยงเป็นลูก บอกตามตรงจะว่าแม่อคติก็ได้ แต่แม่ไม่ถูกชะตากับเด็กนี่เลย แม่ขอสั่งห้ามเราสองคน ห้ามชอบหนูอรเด็ดขาด ไม่งั้นได้มีเรื่องกับแม่แน่ๆ” คุณหญิงมณีพูดจบก็เดินออกไป
บวรยศกับจันหันมายิ้มให้กันขำๆ ขณะที่อรรถกรจ๋อยสนิท
หน้ากรมศุลกากรในตอนเช้า บวรยศเดินเข้ามา
ทันใดนั้นเองเสียงของซ่อนกลิ่นก็ดังขึ้น “คุณตั้มคะคุณตั้ม”
บวรยศชะงักหันไปเห็นซ่อนกลิ่นเดินนำอรพิลาสที่แต่งตัวสวยเช้งเข้ามา บวรยศยกมือไหว้ซ่อนกลิ่นอย่างแปลกใจ “เอ่อ คุณน้า....”
ซ่อนกลิ่นรับไหว้ “น้าซ่อนกลิ่น ภรรยาหลวงเดชบริรักษ์ไงคะ ดีใจจริงๆ น้านึกว่าจะไม่เจอคุณตั้มแล้วซะอีก”
“คุณน้ามีธุระอะไรกับผมหรือครับ”
ซ่อนกลิ่นหันไปยิ้มกริ่มกับอรพิลาส ที่ออกอาการขวยเขินอยู่ข้างๆ “น้าอยากรบกวนให้คุณตั้มช่วยสอนภาษาอังกฤษให้หนูอรหน่อยค่ะ”
ทันใดนั้นเองนพก็เดินเข้ามา “อยากเรียนภาษาทำไมไม่หาครูฝรั่งมาสอนเอาล่ะ”