บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 6 หน้า 3
“ดีนะมันใช้ค่าตัวเกือบหมดแล้ว นายถึงไม่เอาเรื่อง ขนของมันไปทิ้งให้เสร็จๆเหอะ”
“ก็ใครจะนึกว่ามันจะหนีล่ะ เห็นป่วยขนาดนั้น”
พนักงานเอาของและดาบใส่ถุงขยะ เสียงโทรศัพท์มือถือดัง พนักงานมองหาเห็นโทรศัพท์ดาวนิลวางอยู่
“ใครโทรมา”
“อย่ารับเลย ใครโทรมาก็ไม่รู้ เดี๋ยวถามหามันแล้วจะซวย”
พนักงานหยิบโทรศัพท์มากดตัดสายแล้วแกะซิมออกโยนทิ้ง
บ้านทอน ช่อเอื้องพาครูคำปันมาขอใช้โทรศัพท์ที่บ้านทอน ช่อเอื้องพยายามกดโทรศัพท์อีกรอบ แต่ก็ไม่มีคนรับ “โทรไม่ติดแล้วอ่ะพ่อ เมื่อกี้ยังโทรติดอยู่เลย แปลกจัง”
“ดาวนิลเขาอาจจะยุ่งๆเก็บของอยู่ก็ได้ครับ”
“นั่นน่ะสิ”
“คืนนี้ช่อเอื้องเอาโทรศัพท์พี่กลับบ้านไปก็ได้ เผื่อดาวนิลโทรกลับมา”
“ไม่เอาหรอกจ้ะพี่ทอน ชั้นเกรงใจ”
“ไม่เป็นไรหรอก เครื่องนั้นพี่ไม่ค่อยได้ใช้น่ะ”
ครูคำปันบ่น “ดาวนิลนะ จะกลับเมื่อไหร่ก็น่าจะส่งข่าวซะหน่อย”
“พี่เขาอาจจะยุ่งๆแบบที่พี่ทอนบอกก็ได้ งั้นคืนนี้ชั้นยืมโทรศัพท์ไปก่อนนะพี่ทอน ชั้นว่าพอพี่ดาวนิลเห็นชั้นโทรไป ต้องรีบโทรกลับแน่ๆ” ทอนพยักหน้า ครูคำปันดูมีสีหน้าเป็นห่วงดาวนิล
ตอนเย็น ที่คลีนิก เทวัญเปิดประตูเข้ามา เจอดาวนิลกำลังช่วยผู้ช่วยหมอจัดของที่เคาน์เตอร์ ดาวนิลเห็นเทวัญเข้ามาก็เดินมารับ “สวัสดีค่ะ คุณหมอทานอะไรมาหรือยังคะ ดาวนิลเตรียมกับข้าวไว้ให้แล้ว”
“ไปซื้อที่ไหนมาครับ”
“ดาวนิลทำเองค่ะ ไปซื้อของมาจากตลาดแถวนี้ คุณหมอเข้าไปพักข้างในก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวดาวนิลช่วยจัดของที่เคาน์เตอร์เสร็จ จะไปเตรียมอาหารให้”
“ขอบคุณครับ” ดาวนิลเดินกลับไปช่วยผู้ช่วยทำงาน เทวัญเดินเข้าไปที่ห้องด้านหลัง เทวัญมองเข้าไปในห้องที่เปิดอยู่ ทุกอย่างถูกจัดเรียบร้อยต่างจากทุกวัน ที่โต๊ะกินข้าว มีดอกไม้ใส่แจกัน เทวัญจับดอกไม้
“ดาวนิลเห็นว่าสวยดีน่ะค่ะเลยซื้อมา กะจะไปวางข้างหน้า คลีนิกคุณหมอจะได้สวยๆ”
“เอาเงินมาซื้อดอกไม้ ซื้อกับข้าวให้หมอ แล้วเงินที่ให้พอใช้เหรอ จะเอาเพิ่มไหม”