บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 4 หน้า 2
อ้อยเริ่มเล่นละคร “คุณนมจะไปไหนคะ อยู่คุยกันให้รู้เรื่องก่อนเถอะค่ะ”
“จริงด้วยค่ะ จะไปโดยไม่บอกคุณทรงพลแบบนี้ไม่ได้นะคะ”
ทรงพลได้ยินเดินมาหา มองที่กระเป๋า “นมจะไปไหนครับ”
“จะกลับบ้านค่ะ”
“บ้านไหน”
“บ้านที่ต่างจังหวัด”
“นมมีบ้านที่ต่างจังหวัดด้วยเหรอครับ”
“มีสิคะ ก็บ้านพ่อ แม่ของนม”
“ที่ปิดไว้ตั้งสามสิบสี่สิบปีนั่นน่ะเหรอครับ”
“ค่ะ..ไปอยู่บ้านตัวเอง จะได้ไม่ต้องทำความเดือดร้อนให้ใคร”
“โอย...นม.... นี่ยังไม่หายงอนอีกเหรอครับ”
“ก็ยังไงคุณพลก็ไม่อยู่ที่นี่อยู่แล้วนี่คะ นมจะมาอยู่เฝ้าบ้านนี้คนเดียวทำไม”
ทรงพลเงียบไม่พูดอะไร กล้วยกับอ้อยก็รอฟังแบบลุ้น แม่นมน้อยก็รอฟัง พอทรงพลไม่พูดอะไรก็พูดต่อ
“งั้นนมไปแล้วล่ะค่ะ” แม่นมน้อยทำท่ายกกระเป๋า กล้วยอ้อยจะร้องห้าม เสียงทรงพลห้ามขึ้นมาก่อน
“เดี๋ยวครับ!”
แม่นมน้อยแอบอมยิ้ม แล้วหันมาทำหน้าซื่อ “คุณพลมีอะไรคะ”
ทรงพลถอนหายใจ “โอเคครับ เดี๋ยวผมจะลองคุยกับจิ”
“จะคุยอะไรกับจิคะ” จิดาภาเดินเข้ามาหน้าตาไม่สบอารมณ์ แม่นมน้อยทำหน้าเซ็ง
“ได้ยินแว่วๆว่าใครจะกลับบ้านเก่าเหรอคะ” จิดาภาหัวเราะ “ขนของไปเยอะๆจะดีเหรอคะ จะได้ใช้นานซักเท่าไหร่เชียว” แม่นมน้อย กล้วย อ้อย ทำหน้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“จิ! ทำไมพูดแบบนี้”
“อุ๊ย จิพูดอะไรไม่ดีเหรอคะ ขอโทษค่ะ จิไม่ได้หมายความว่าจะแช่งให้ป้าตายไวๆเลยค่ะ”
“พูดแบบนี้มันเกินไปแล้วนะ / ทนไม่ไหวละ ลุย!”
“กล้วย อ้อย หยุด! อย่าไปถือสาคุณจิดาภาเขาเลย เขาไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก พ่อแม่คงไม่ได้สั่งสอน”
จิดาภากรี๊ด “แก! แกด่าพ่อแม่ชั้นเหรอ” ทั้งสองฝ่ายตั้งท่าจะด่ากัน ทรงพลรีบร้องห้าม
“พอ! พอที ใครอยากทำอะไรเชิญทำ ผมจะไปทำงานละ” ทรงพลเดินออกไป