บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 3
บทประพันธ์ อนัญจนาบทโทรทัศน์ สาวิตา
ห้องในอพาร์ตเม้นท์เล็กๆ เฮียซ้งเปิดประตูเข้ามาตกใจที่เจอดาวนิลถือดาบอยู่ ลูกน้องสองคนมองหน้ากันแล้วจะเข้าไปจัดการกับดาวนิล “อย่าเข้ามานะ!”
เฮียซ้งยกมือห้ามลูกน้อง “ดาวนิล..ชื่อดาวนิลใช่ไหม ไม่ต้องกลัว เฮียไม่ใช่คนใจร้ายอะไร ดูซิ..กลัวจนมือสั่นหมดแล้ว วางดาบลงแล้วเรามาคุยกันดีๆ มา” เฮียซ้งจะเดินเข้าไปหยิบดาบ ดาวนิลยิ่งกลัวเลยยกดาบสูงขึ้น
“บอกว่าอย่าเข้ามาไง!!”
เฮียซ้งรีบถอยออกมา ลูกน้องจะรีบเข้าไปจัดการ เฮียซ้งเอามือดันห้ามไว้
“ไม่ต้อง! เกิดดาบมันบาดขึ้นมา เสียของหมด!” เฮียซ้งหันไปพูดดีกับดาวนิล “ถ้ายังไม่อยากคุย ก็ยังไม่ต้องคุย งั้นวันนี้หนูพักผ่อนก่อนดีกว่า เดินทางมาทั้งวันเลยนี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยว่ากัน”
เฮียซ้งหันหลังเดินออกจากห้องไป พอออกมาพ้นประตูห้องก็หันไปสั่งลูกน้อง “ล็อคห้องให้ดีๆล่ะ”
ลูกน้องพยักหน้า ปิดประตูแล้วเอากุญแจมาใส่ที่ด้านนอก พอทุกคนออกไป ดาวนิลทรุดลงอย่าหมดแรง ดาวนิลมองไปรอบๆกอดดาบไว้กับตัวแล้วร้องไห้ “พ่อ.......ช่วยฉันด้วย......ฮือๆๆๆๆๆๆ”
ตอนเช้าบ้านทรงพล กล้วยกับอ้อยนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่แล้วซุบซิบกันไปมา
“ข้าว่าไม่จริง ข่าวมั่ว”
“มั่วอะไร แกไม่เห็นรูปนี่หรือไง ควงแขนกันเลยดูซิ”
กล้วยหันไปดุอ้อยที่หยิบปาท่องโก๋ จิ้มนมใส่ปากตลอดเวลา “นังอ้อย..แกนี่กินให้มันดีหน่อยสิ เดี๋ยวก็เปื้อนหนังสือเจ้านายหมด” แม่นมน้อยเดินออกมามองหากล้วยกับอ้อย พอเจอก็เรียกเสียงดังจนสองคนสะดุ้ง
“กล้วย อ้อย! อยู่นี่เอง!” กล้วยอ้อยรีบเก็บหนังสือพิมพ์ “ทำไมไม่ไปเตรียมจัดโต๊ะอีกเดี๋ยวคุณพลก็ลงมาแล้ว”
“ก็นังอ้อยน่ะสิคะคุณนม บ่นว่าหิว เลยชวนหนูมากินปาท่องโก๋ตรงนี้”
“อะไรกัน เพิ่งกินข้าวเช้าไปไม่ใช่เหรอ ตัวจะใหญ่คับบ้านแล้วเราน่ะ” แม่นมน้อยมองไปที่หนังสือพิมพ์
“แล้วนั่นอะไร”
“ไม่มีอะไรจ้ะ ถุงใส่ปาท่องโก๋น่ะจ้ะ”
“ไม่ใช่นี่.... นี่แอบเอาหนังสือพิมพ์เจ้านายมาอ่านอีกแล้วใช่ไหม”