บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 3 หน้า 3
“วันนี้ทานข้าวเย็นด้วยกันนะครับ..... เขาง้อแล้วนี่ไง” จิดาภาฟังแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ
ตอนเย็น จิดาภาเดินเข้ามาในร้านอาหาร ทรงพลนั่งรออยู่แล้ว ทรงพลลุกขึ้นรับ จิดาภาเดินมาทรุดลงนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามทรงพล “ผมดีใจนะที่จิยอมมาเจอผมแล้ว”
จิดาภายังเง้างอนอยู่ “มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะค่ะ เดี๋ยวคนที่บ้านคุณจะรอ”
“ไม่เอาน่าจิ” ทรงพลจับมือจิดาภา “เราอย่าทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆแบบนี้เลยนะ”
“แปลว่าคุณยอมทำตามที่จิขอแล้วเหรอคะ”
ทรงพลทำหน้าลำบากใจ “จิจะให้ผมไล่นมน้อยออก ผมจะทำได้ยังไง” จิดาภาลุกขึ้นทันที “งั้นจิกลับละฎ
ทรงพลดึงมือไว้ “เดี๋ยวสิ”
ทรงพลถอนหายใจ “ผมจะซื้อบ้านใหม่ให้จิ แล้วเราจะย้ายไปอยู่ที่นั่นหลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว ตกลงไหม?”
ทรงพลหยิบกล่องแหวนเพชรเม็ดใหญ่ออกมาแล้วเปิดออกข้างในเป็นแหวนเพชรเม็ดใหญ่ จิดาภามองที่แหวนแล้วยิ้มอย่างดีใจ เข้าไปกอดทรงพลอย่างเอาใจ “พลทำให้จิรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกเลยค่ะ”
ห้องในอพาร์ตเม้นท์เล็กๆ ดาวนิลที่นอนอยู่สะดุ้งตื่น เพราะมีเสียงเปิดประตู ดาวนิลรีบหยิบดาบมาถือไว้ในมือ
ลูกน้องเฮียซ้งถือจานข้าวเข้ามา แล้ววางลงข้างๆ จานข้าวที่เย็นแล้วและไม่มีร่องรอยการกิน เฮียซ้งเดินเข้ามา
“เด็กๆมันบอกเฮียว่าไม่ยอมกินข้าวเลยเหรอ ดูซิ...น้ำท่าก็ไม่ยอมอาบ หน้าตาสวยๆหมองหมดแล้ว”
ดาวนิลพูดอย่างหมดแรง “อย่าเข้ามา...”
เฮียซ้งส่ายหน้าแล้วหันไปมองลูกน้อง ลูกน้องสามคนเข้าไปจับดาวนิล เพราะไม่ได้กินไม่ได้นอนดาวนิลจึง
ไม่มีแรง พวกนั้นแย่งดาบจากมือเธอไปได้ ลูกน้องคนหนึ่งจับดาวนิลไว้ “ปล่อยชั้นนะ!”
“ทำไมไม่ทำตัวน่ารักหน่อยนะเราน่ะ เฮียอุตส่าห์พูดด้วยดีๆ”
ดาวนิลยกมือไหว้ “เฮียปล่อยชั้นไปเถอะ ชั้นโดนวิไลหลอกมา ขอชั้นกลับบ้าน..”
“จะกลับไปทำอะไรที่บ้านนอก ยังไม่ทันได้ลองทำงานกับเฮียเลย แล้วจะรู้ได้ไงว่าสบายแค่ไหน” เฮียซ้งพยักหน้าให้ลูกน้องปล่อยดาวนิล “ไปอาบน้ำซะ แล้วเดี๋ยวเรามาคุยกัน “
ลูกน้องเอาผ้าขนหนูใส่มือดาวนิล แล้วจะเดินออกไป ดาวนิลรีบเข้าไปแย่งดาบ “ดาบชั้น เอาดาบชั้นคืนมา”
ลูกน้องผลักดาวนิลเซไปล้มที่หน้าประตูห้องน้ำ
“เป็นเด็กดีก่อนสิ แล้วเฮียจะคืนดาบให้” เฮียซ้งมองดาวนิล “จะอาบดีๆ หรือให้เฮียหาคนมาช่วยอาบ”
ลูกน้องทำท่าจะขยับเข้ามา ดาวนิลรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อคประตู เฮียซ้งหัวเราะเบาๆ