บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 3 หน้า 4
ด้านในห้องน้ำ ดาวนิลนั่งลงที่หน้าประตูแล้วร้องไห้
ตอนเย็น บ้านครูคำปัน แม่อาย ช่อเอื้องกลับมาจากโรงเรียนเดินขึ้นบ้าน “กลับมาแล้ว พ่อ...”
เสียงครูคำปันดังมาจากในบ้าน “ดาวนิลติดต่อมาหรือยัง?”
ช่อเอื้องเดินเข้าไปหาพ่อ “นี่ใจคอพ่อจะถามทุกครั้งที่เห็นหน้าชั้นเลยเหรอ”
“ก็พี่เราเขาไม่น่าหายไปแบบนี้ น่าจะส่งข่าวกันบ้างว่าถึงเรียบร้อยดีไหม”
“พี่ดาวนิลเขาอาจจะยุ่งๆอยู่ก็ได้”
“แล้วเบอร์ที่วิไลให้ไว้ติดต่อไม่ได้เลยเหรอ”
ช่อเอื้องส่ายหน้า “พี่ทอนบอกว่าสงสัยพี่วิไลคงจดเบอร์ให้ผิด”
ครูคำปันกลุ้มใจ “จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ พ่อชักเริ่มเป็นห่วง”
“พ่อ พี่ดาวนิลเขาเก่งจะตาย ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก ชั้นว่านะ ป่านนี้อาจจะสนุกอยู่กรุงเทพจนลืมพวกเราไปแล้วก็ได้”
“พี่ดาวนิลเขาไม่ใช่เรานะ” ช่อเอื้องทำหน้าเชิดยิ้มๆ ไม่สนใจ
“พ่อว่าถ้าพี่ดาวนิลเขาได้งานดีๆ แล้วเขาจะมารับชั้นไปทำด้วยไหมจ๊ะ”
“นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำเลย”
ช่อเอื้องเข้าไปกอดพ่อ “แหม...ชั้นก็อยากไปอยู่กรุงเทพแบบเขาบ้างนี่นา ถ้าพ่อคิดถึงพี่เขามาก เอาไว้ถ้าพี่ดาวนิลติดต่อมา เราลงไปเยี่ยมพี่เขาที่กรุงเทพบ้างดีไหมพ่อ” ครูคำปันเหม่อมองครุ่นคิดไปข้างหน้า
“ก็ดีนะ พ่อก็อยากลงไปดูว่าเขาอยู่ยังไง จะได้ไม่ต้องมานั่งห่วงแบบนี้”
ตอนกลางคืน ห้องทำงานเฮียซ้ง ลูกน้องพาดาวนิลเข้ามาในห้อง เฮียซ้งหันมามอง
“อืม...อาบน้ำแล้วค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย ไหน หมุนตัวซิ”
“เฮียสั่งให้หมุนตัวไง!” ดาวนิลกลัวโดนทำร้ายเลยหมุนตัวช้าๆ
“เออ ว่าง่ายแบบนี้ค่อยดีหน่อย” ดาวนิลลงนั่งคุกเข่าต่อหน้าเฮีย ยกมือไหว้
“เฮีย สงสารชั้นเถอะนะ ขอชั้นกลับบ้านเถอะ ชั้นไม่ได้อยากทำงานที่นี่”
เฮียซ้งหัวเราะเบาๆ “ได้ยังไง ชั้นจ่ายค่าตัวเธอให้วิไลไปแล้ว”
“เท่าไหร่จ๊ะ ชั้นจะหาเงินมาคืนให้” เฮียซ้งหงุดหงิด “จะอะไรกันนักหนา งานก็ยังไม่ได้ทำซักหน่อย”
เฮียซ้งสั่งปอง “พาไปแต่งตัว แล้วให้ทำงานคืนนี้เลย”