บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 18 หน้า 10

พระพิมานสถานมงคล : ก็เป็นเหตุอันควรที่ข้าพุทธเจ้าจะกราบบังคมทูลว่า.......... ไม่ได้พะย่ะค่ะ ไม่ได้จริงๆพะย่ะค่ะ มันหยาบเกินไปที่จะกราบบังคมทูลพะย่ะค่ะ มิบังควรอย่างเด็ดขาดพะย่ะค่ะ

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : พิมาน...พระเจ้าแผ่นดินจะต้องทรงล่วงรู้ในทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริง ในทุกชีวิตที่อาศัยอยู่บนแผ่นดินไม่ใช่เหรอ พิมาน ไม่ใช่เห็นแต่ในสิ่งที่สมควรจะเห็น ถ้าฉันได้เห็นได้ยินแต่สิ่งที่ดี ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าสิ่งที่ไม่ดี คืออะไร แล้วสิ่งที่เรากำลังจะกระทำกันนั้น มันก็ไม่ต่างอะไรกับการเล่นโขน เล่นละคร มันไม่ใช่เรื่องจริงแม้แต่น้อยนิด ไม่ใช่หรือพิมาน

พระพิมานสถานมงคล : พะย่ะค่ะ ถ้ามีพระประสงค์เช่นนั้น ข้าพุทธเจ้าขอพระราชทานกราบบังคมทูลว่า เอ็งจะให้.....ข้าบอกเอ็งว่าอะไรวะ

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : ก็ฟังดูไม่หยาบคายนี่ พิมาน แต่ยังไงซะ ฉันฟังดูแล้วก็ไม่เห็นจะเข้าปากพิมานเลย...ค่าที่เหมือนกับโดนบังคับใจให้พูดยังไงพิกล...

พระพิมานสถานมงคล : ข้าพุทธเจ้าคิดว่าใช้คำพูดกลางๆ จะเหมาะจะควรกว่าพะย่ะค่ะ

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : ไหน...ลองว่ามาซิ...

พระพิมานสถานมงคล : จะให้ฉันพูดว่ากระไรดีล่ะจ๊ะ

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : ฉันก็อยากจะถามพ่อพิมานว่า ฉันควรจะไปเที่ยวที่ไหนดีล่ะจ๊ะ พ่อพิมานจ๋า เป็นไง...ดีไหมจ๊ะ...พ่อพิมาน

พระพิมานสถานมงคล : ดีมากจ้ะ พ่อ

พระพิมานสถานมงคลไม่กล้าพูดต่อ

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : พ่อสุทัศ...พูดสิ...พิมาน

พระพิมานสถานมงคล : จ้ะ...พ่อสุทัศ

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : ดีมาก...เพื่อนรัก

เรือนพระยาพลเทพ พระยาพลเทพ ปรึกษาการลับกับพระยายมราช และ นายสนิทเสน่ห์

พระยาพลเทพ : สังข์มันบอกกับฉันว่า สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ จะปลอมพระองค์ออกจากวังจันทร์ เสด็จประพาสกรุงศรีโดยไม่มีขบวนอารักขา นอกจากเจ้าพิมานตามเสด็จแค่คนเดียว

พระยายมราช : เป็นไปได้ยังไง ไม่เคยปรากฏมาก่อนในพระราชประเพณี

พระยาพลเทพ : แล้วองค์พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระราชทานพระบรมราชานุญาตเสียด้วย

นายสนิทเสน่ห์ : หากองค์กรมพระราชวังบวรฯ ทรงเป็นอะไรไป...ก็เท่ากับว่าจะไม่มีผู้ใดสืบต่อพระราชบัลลังก์

พระยาพลเทพ : ช่างเป็นโอกาสอันดีเสียนี่กระไร