บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 7 หน้า 3
อนุศนิยาวางสาย “ใครเล่นตลกอะไรเนี๊ย?” อนุศนิยางงเมื่อเห็นว่าคงจะมีการเล่นตลกอะไรบางอย่าง
โสมมิกากำลังให้ช่างผมมาทำผมให้ที่บ้าน เธอตกใจเมื่อรู้ว่าศตวรรษไปเจออนุศนิยาที่ร้านเสื้อ “โสมเปล่านัดหมอไปที่นั่นนะคะ”
ศตวรรษโทรมาจากร้านเสื้อ “แต่โสมไลน์มา บอกให้ผมมารับที่นี่ “
“โสมเนี่ยนะคะ?!” แล้วโสมมิกาก็นึกขึ้นได้
เหตุการณ์เมื่อบ่าย ในขณะที่โสมมิกากำลังโวยเสาวรสอยู่ในครัว เธอไม่ทันสังเกตเลยว่าเสาวรสทำอะไรอยู่ที่หลังเคาน์เตอร์ครัว ซึ่งมีกระเป๋าถือของเธอวางไว้อยู่บนเคาน์เตอร์นั้น
เสาวรสอาศัยตอนที่โสมมิกากำลังของขึ้นนั้นใช้มือถือของโสมมิกาส่งไลน์ไปหาศตวรรษ
โสมมิกานึกขึ้นได้แล้วก็เจ็บใจมากที่เสียรู้เสาวรสอีกรอบ“คนที่จะทำแบบนี้ได้ก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละค่ะ” โสมมิกาพูดพร้อมกับตัดสาย ศตวรรษงงที่จู่ๆ โสมมิกาก็ตัดสายไปเสียดื้อๆ โสมมิกาวางสายไป แล้วกดไลน์ของตนเองดู แล้วก็เห็นว่าตัวเองส่งข้อความไปหาศตวรรษจริงๆ “คิดจะประเคนหมอให้นังนุศอย่างงั้นเหรอ!”
อนุศนิยาเดินใส่ชุดใหม่ออกมา ซึ่งเป็นชุดที่เลือกแล้วว่าจะใส่ไปงานคืนนี้ พอเห็นศตวรรษยังอยู่ก็ไม่ชอบใจ
“มีการเข้าใจผิดกัน โสมไม่ได้จะมาที่นี่”
“มันก็ชัวร์อยู่แล้วล่ะ” อนุศนิยาเน้น “คนละรสนิยม”
“ขอโทษที่มารบกวนเวลาละกัน” ศตวรรษทำท่าจะเดินออกจากร้านไปแล้วคิดว่าควรจะหักหน้าอนุศนิยาไว้ซักหน่อย ”อ้อ ชุดเมื่อกี๊ว่าดับแล้วนะ ชุดนี้ผมว่าป้ากว่าเมื่อกี๊อีก”
อนุศนิยาถึงกับหน้าตึงกับความเห็นของศตวรรษ พนักงานร้านเสื้อพาตกใจที่ศตวรรษกัดแบบนั้น อนุศนิยาเสียเซลฟ์ไปในทันที ศตวรรษเดินยิ้มออกมาสะใจที่ทำให้อนุศนิยาเสียหน้าได้
ศตวรรษกลับมาโวยเสาวรสหลังจากรู้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของเสาวรสที่จะให้เขาไปเจออนุศนิยา “นี่แม่เล่นอะไรครับ?”
“ใครว่าเล่น แม่เอาจริง ถ้าหนูนุศเขาพิศวาสเราล่ะก็ แม่ไม่อยากจะนึกถึงสินสมรส”
ศตวรรษส่ายหน้าเอือม “ผมบอกเลยว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ หน้าผมเขายังแทบไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ”
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ แม่ได้ยินมาว่าบ้านเขากำลังประกาศหาลูกเขย และด้วยคุณสมบัติแล้ววรรษกินขาดกว่าใคร”
“ไหนแม่เคยบอกไม่ใช่เหรอครับว่าอย่างผมต้องหาได้ดีกว่าเขาสิบเท่า”
“นั่นมันก่อนที่แม่จะรู้ว่าหนูโสมไม่เอาไหน”
“ผมกำลังจะลองคบกับโสม คุณแม่จะทำอะไรช่วยเกรงใจเขาบ้าง อย่าให้คนเขาดูถูกหาว่าเราไปเที่ยวไล่จับลูกสาวบ้านโน้นบ้านนี้เลยครับ” ศตวรรษเดินหงุดหงิดขึ้นบ้านไป