บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 15 หน้า 4
“ผมไม่สนเรื่องเงิน!!”
อนุศนิยาแค่นหัวเราะ บอกอย่างเหยียดๆ “จะให้เชื่อว่านายเป็นพ่อพระ สละตัวเองเพื่อฉันงั้นเหรอ?”
“แล้วผมเคยหลอกคุณซักครั้งเหรอ?”
อนุศนิยาเงียบ นึกถึงเหตุการณ์ภาพที่เกาะแล้วยิ่งมองศตวรรษอย่างเหยียดๆ “เคยสิ ทำไมจะไม่เคย ตอนเจอกันที่เกาะครั้งแรก ฉันเคยเกือบเชื่อแล้วว่านายเป็นคนดี ถ้าไม่มีรูปถ่ายแบล็คเมล์พวกนั้น ฉันก็คงดูนายไม่ออกมาจนถึงทุกวันนี้”
ศตวรรษอึ้งที่เห็นอนุศนิยาฝังใจเขามาตลอดอย่างนั้น “แล้วตั้งแต่นั้นคุณก็ไม่เคยมองผมในแง่ดี”
“แล้วคิดว่าคงจะไม่มีวันที่ชาตินี้ฉันจะกลับไปโง่อย่างนั้นแล้วด้วย เพราะฉะนั้นเลิกเถอะทำดีแค่ไหน นายก็ซื้อใจฉันไม่ได้” อนุศนิยาจงใจเชือดเฉือนศตวรรษอย่างไม่ไว้หน้า และคิดว่าต่อไปนี้จะไม่รักษาน้ำใจของเขาอีกแล้ว อนุศนิยาหันหลังจ้ำเดินออกไป ทั้งน้ำตา
ศตวรรษเห็นท่าทางอย่างนั้นก็รู้แล้วว่าคงไม่มีทางที่เปลี่ยนใจผู้หญิงคนนี้ได้อีกต่อไปศตวรรษกลุ้มใจสุดๆ
มิรันตรียืนรอชยากรอยู่ ชยากรเดินมา มิรันตรีหันไป หน้างอนๆ “มิรู้สึกเหมือนตัวเองที่เป็นฝ่ายขออาเป็นแฟน ทำไมอาต้องให้มิรอทั้งวันด้วย!!!”
“ฉันขอโทษ งานยุ่งมาก ปลีกตัวมาไม่ได้จริงๆ เธออยากจะทำโทษฉันยังไงก็เชิญได้เลย”
“ช่างเถอะ อาพร้อมจะฟังคำตอบจากมิเหรอยัง” ชยากรพยักหน้า ตื่นเต้นเหมือนกัน “มิ..คิดว่า..มิจะให้โอกาสอาได้พิสูจน์ตัวเอง” ชยากรยิ้มออกมา จะเข้ามากอด แต่มิรันตรียกมือขึ้นมาขวาง “แค่ให้โอกาส ยังไม่ได้บอกให้เป็นแฟน เพราะฉะนั้นห้ามกอด ห้ามจับ ห้ามแตะเนื้อต้องตัวมิเด็ดขาด”
“ห้ามเยอะไปมั๊ย “
“ถ้าแค่นี้อาทำไม่ได้ ก็เลิก”
“ไหนบอกยังไม่เป็นแฟน แล้วเลิกได้ไง” ชยากรยิ้มกริ่ม
มิรันตรีอาย “อาชยา!!!”
“ตกลงว่าฉันจะให้เกียรติเธอ จะไม่ล่วงเกิน จนกว่าเธอจะอนุญาต โอเค้”
“โอเค..”
ชยากรดูเวลา “นี่ก็สามทุ่มแล้ว จะทำอะไรกับเดทแรกของเราดี”
มิรันตรีมองหน้าชยากรแล้วก็ยิ้มอย่างมีอะไรในใจแล้ว
ชยากรหันไปมองคนที่เข้าแถวยาวเหยียด ก่อนจะหันไปมองมิรันตรีอึ้งๆ “เดทแรกของเราจะให้ฉันไปซื้อเครปให้เธอเนี่ยนะ “
“ใช่ ถ้าคิดจะเป็นแฟนนักข่าวสาวหัวเห็ดก็ต้องอดทนค่ะ รีบไปสิคะ โน่นๆ มีคนมาต่อแถวเพิ่มแล้ว เดี๋ยวคืนนี้ไม่ได้กินกันพอดี”