บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 15 หน้า 5
“ท่าทางก็คงจะไม่ได้กินหรอก” ชยากรถอนใจก่อนจะเดินไปเข้าแถว
มิรันตรีหัวเราะชอบ พลันเสียงมือถือดังขึ้น เธอกดรับ “ว่าไงเพื่อนเลิฟ“ มิรันตรีชะงัก “แกร้องไห้เหรอ?!!! ใจเย็นๆ แกอยู่ไหน ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้ ใช่ ฉันอยู่กับอาชยา แต่ไม่เป็นไร ฉันไปหาแกได้ โอเค ฉันจะไม่บอกอาของแก”
มิรันตรีวางสาย หันไปมองชยากรที่กำลังเข้าแถว ก็คิดๆๆว่าจะทำยังไงดี
ชยากรที่กำลังเข้าแถว เสียงไลน์ดังขึ้น ชยากรหยิบออกมาดู “มีงานด่วนต้องเข้าไปเคลียร์ ขอเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้วจะรีบกลับมา“ ชยากรหันไปมองหาไม่เห็นมิรันตรีแล้วก็งงมาก
อนุศนิยายืนตาบวมอยู่ตรงหน้ามิรันตรี
“หมอวรรษเข้าใจผิดคิดว่าแกท้องกับอาชยา!!!! แล้วทำไมแกไม่อธิบาย”
“ฉันพยายามจะบอก แต่เค้าไม่เชื่อ ฉันก็เลยปล่อยเลยตามเลย เพราะคิดว่าก็ดีเหมือนกัน ถ้าเค้าคิดว่าฉันกับอาชยามีอะไรกัน เค้าจะได้ไม่กล้ามายุ่งกับฉัน แต่ฉันคิดผิด”
“ผิดยังไง??”
“เค้าจริงจังกับเรื่องนี้มาก ถึงขั้นบอกจะรับเป็นพ่อให้”
มิรันตรีทึ่ง “โห... ใจว่ะ แล้วเขาไม่ว่าอะไรเลยเหรอ”
“เขาจะว่าทำไม ก็หวังว่าจะส้มหล่นได้เงินรับขวัญหลานอยู่แล้วไง เดี๋ยวพอรู้ตัวว่าชวดเงิน ลายก็ออกเองล่ะมั้ง”
“แกไม่คิดว่าเขาทำเพราะอยากปกป้องแกบ้างเลยเหรอ”
“ไม่ คนอย่างเขา ไม่เคยทำอะไรโดยไม่หวังผลประโยชน์”
“เฮ่ย ถ้าสมมติว่าอาชยาหรือน้องชายแกต้องไปออกรับหน้าเป็นพ่อให้ลูกของผู้หญิงคนอื่น แกรับได้รึเปล่า ถ้าผู้ชายคนหนึ่งจะยอมทำอย่างนั้นให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่ผู้หญิงไม่ได้ขอเนี่ย แกยังไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องโคตรแมนอีกเหรอ”
พออนุศนิยาได้ยินอย่างนั้นก็อึ้ง
มิรันตรีกลับมาหาชยากร เจอชยากรถือเครปอยู่สองอันก็แปลกใจมาก “ทำไมได้แล้วอ่ะ ไวไปป่ะ “
“พอดี คนเค้ารอไม่ไหว ก็เลยกลับกันไปเยอะ จะถามอะไรมาก กินกันเถอะ หิวแล้ว” ชยากรยิ้มๆส่งให้มิรันตรีหนึ่งอัน มิรันตรีรับมากิน
ชายหญิงคู่หนึ่งหันไปมองชยากร
“ผู้ชายคนนั้นน่ะเหรอ ซื้อเครปอันละ 200”
“อื้อ ฉันก็เลยขายให้ ได้มาตั้ง 400 ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่า”
ชายหญิงพากันเดินออกไป