บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 20 หน้า 2
“ดิฉันยินดีด้วยนะคะ ในที่สุดครอบครัวก็พร้อมหน้า”
หลวงพ่อกอบแค่ยิ้มรับตามมารยาท คุณหญิงละอองยิ้มร้าย
หน้าคุณหญิงละอองยิ้มเชือด
“คุณต้องการอะไร”
“ไปให้พ้นจากชัชรัณ กิ่งรักชัชรัณมาก่อนเธอ”
“คุณออกหน้าเพราะหวังดีหวงแทนคุณกิ่ง หรือห่วงว่าจะเสียผลประโยชน์กันแน่”
“เวลาเป็นเพื่อนกิ่งกาญจน์ก็ดีกับเธอมาก นี่เป็นญาติกัน เธอไม่ละอายบ้างเหรอโยทกา ที่จะแย่งผู้ชายกับน้าของเธอเอง”
“เอาเป็นว่าฉันขอบคุณในความหวังดีของคุณที่พยายามจะแยง...ฉันหมายถึง..ประสานให้เรื่องมันเลวร้ายตามทางถนัดของคุณ”
“โยทกา ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของหล่อน!”
“คนอย่างคุณเป็นเพื่อนเล่นใครไม่ได้หรอกค่ะ” โยทกายิ้มเชือด “เป็นได้อย่างเดียวคือ...
“คิดจะเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม!
“หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ ดิฉันขอตัว..” โยทกาจะไป
“ฉันจะรอดูว่าน้าสาวกับหลานสาวแท้ๆ เปิดศึกแย่งผู้ชายคนเดียวกันครั้งนี้ ใครจะชนะ”
โยทกาสะเทือนแต่เก็บอาการ โยทกาเดินออกไป คุณหญิงละอองมองตามด้วยสายตาแค้นไม่ยอมแพ้
บ้านวริศรักษ์ ห้องรับแขกตึกใหญ่ ชัชรัณเดินเข้ามา เสียงมือถือสั่น ชัชรัณกดรับ
“โย...คุณหายไปไหน มีเรื่องอะไรใช่ไหม”
โยทกาคุยมือถือเข้ามา “ฉันมีเรื่องที่ต้องมาจัดการนิดหน่อย”
“แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกผม”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันจัดการเองได้”
“เมื่อก่อนคุณต้องจัดการเองเพราะคุณตัวคนเดียว....แต่ตอนนี้คุณมีผม...”
โยทกายิ้ม “ฉันดีใจนะคะที่ฉันมีคุณ”
“แล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ทำไมไม่กลับมาบ้าน”
“ขอฉันเคลียร์อีกแป๊บเดียวก็จะกลับแล้วค่ะ คุณรออยู่ที่บ้านนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบกลับไปหา”
“เร็ว ๆนะ...ผม....คิดถึง...”
โยทกายิ้มปลื้มด้วยความสุข โยทกากดวางสายมองเข้าไปด้านในเห็นกิ่งกาญจน์ที่รออยู่ โยทกาสูดลมหายใจเพื่อเรียกความมั่นใจแล้วเดินเข้าไปด้านใน ชัชรัณวางสายแล้วยิ้มๆ กับมือถือ ชัชรัณจะเดินขึ้นข้างบน
“ชัช...” ชัชรัณชะงักที่เห็นเถกิง
ห้องทำงานเถกิง เถกิงเดินนำเข้ามา ชัชรัณเดินตามเข้ามา “พ่อมีเรื่องอะไรครับ
“เรื่องที่แกให้สัมภาษณ์ รู้ตัวใช่ไหมว่าทำอะไรลงไป”