บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 11 หน้า 2
ช่องบันไดหนีไฟ โยทกานอนหมดสติอยู่ที่พื้นในช่องบันไดหนีไฟ เวนย์จับที่คางโยทกาด้วยสายตาร้าย เวนย์ไล้มือกับแก้มโยทกา “เล่นตัวนักใช่ไหม” เวนย์ลูบที่ผมโยทกา
“ถ้าเธอรู้ว่ามือของฉันลูบ....จับตัวเธอที่หวงนักหนา เธอจะทำหน้ายังไง...โยทกา”
เวนย์ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อโยทกาเปิดสาบเสื้อเล็ก ๆ เวนย์ยกมือถือถ่ายภาพ
“เธอสวยนะ....สวยจนน่าจะแชร์ให้คนทั้งโลกได้เห็นเธอลึก ๆ”
เวนย์ยังแกะกระดุมต่อเนื่อง เวนย์หยิบมือถือจะถ่าย เสียงประตูเปิด พนักงานชายถือถาดที่มีจานอาหาร แก้ว เข้ามา พนักงานเห็นเวนย์ที่นั่งอยู่ข้างโยทกาที่หมดสติ พนักงานเหวี่ยงถาดในมือใส่เวนย์เปรี้ยง! จาน แก้วตกกระจาย เวนย์พุ่งขึ้นกระแทกพนักงานจนล้ม แม่บ้านเดินมาสองคน พนักงานร้อง “ช่วยด้วย!”
เวนย์กระทืบเข้าที่ตัวพนักงานจนจุก แล้ววิ่งลงบันไดหนีไฟไปทันที แม่บ้านเข้ามาตกใจกับภาพที่เห็น
“มันวิ่งลงไปแล้ว”
“แจ้งรปภ.เร็ว” แม่บ้านคนหนึ่งรีบวิ่งออกไป แม่บ้านอีกคนรีบเข้าไปหาโยทกา
“คุณจะรับผิดชอบกับการบริหารงานของคุณยังไง” เสียงชัชรัณดังด้วยความโกรธ
ธนิตย์ออกรับด้วยความเป็นห่วงเจ้านาย
“คุณภุชงค์เพิ่งเข้ามารับงานที่โรงแรมไม่นาน เรื่องนี้...”“มันเป็นความรับผิดชอบของผมเอง ผมในฐานะผู้บริหาร ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในโรงแรมผมพร้อมที่จะรับผิดชอบ”
“ถ้าโยทกาเป็นอะไรไป ผมจะเอาเรื่องโรงแรมคุณให้ถึงที่สุด!”
เจ้าหน้าที่หันมาแจ้งกับภุชงค์
“คุณภุชงค์ครับ ทางแม่บ้านแจ้งมาว่าพบแขกของโรงแรมนอนสลบอยู่ตรงบันไดหนีไฟ”
บันไดหนีไฟ โยทกาถูกจับนั่งหมดสติพิงฝาผนัง เสื้อผ้าถูกติดกระดุมเรียบร้อยแล้ว แม่บ้านคอยดูแลอยู่ข้างๆ
“คุณคะ...”
โยทกาค่อย ๆขยับได้สติลืมตา มึน “โอย...ฉัน...” โยทกาพยายามจะมองรอบ ๆ “อยู่ที่ไหน..”
โยทกาเห็นชัชรัณ ภุชงค์เข้ามา ภุชงค์จะเข้าไปหาโยทกา
“คุณชัช...”
ภุชงค์ชะงัก ชัชรัณตรงเข้าไปหาโยทกา “เป็นยังไงบ้าง”
“ฉันปวดหัว...” โยทกาคลื่นไส้
“กลับบ้านนะ” ชัชรัณประคองโยทกาขึ้นมา จะก้าวเดินแต่พอจะเดินก็มีอาการมึนจนต้องหยุดเดิน
“ผมจะพาคุณไปที่ห้องพยาบาลนะครับ”
“ไม่ต้อง โยทกาเป็นคนของผม ผมจะดูแลเขาเอง”
ชัชรัณมองโยทกาที่ยังมีอาการมึน ชัชรัณตัดสินใจอุ้มโยทกา ภุชงค์ กุสุมามองด้วยสีหน้าอึ้งๆ เจนจันทร์ที่ตามหลังชัชรัณมามีอาการแอบกรี๊ดเบาๆ ทุกคนอึ้งกับการกระทำของชัชรัณ