บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 15
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
ถนนเปลี่ยว ในเชียงราย ภายในรถตู้ อุษานั่งเบาะแถวหน้า นุชนั่งอยู่กับชบาที่ถูกมัดมือมัดปากไว้ ชบาพยายามจะโวยวายดิ้นไปมา “นั่งเฉยๆ สิวะ!” ชบาพยายามจะเหวี่ยงมือ เหวี่ยงขาอาละวาดในจนนุชโกรธมาก
“กูบอกให้นั่งเฉย ๆ !” นุชตีชบา ผัวะ! ชบายิ่งไม่หยุด ปีนขึ้นเบาะ เอาตัวชนใส่นุช เหวี่ยงมือจนไปโดนหัวอุษา
นุชเข้าล็อคตัวชบา แต่ขาชบาถีบไปทางเบาะอุษา ปึ้ก! “ทำให้มันสงบสิ!”
“ฤทธิ์มากนักนะมึง!” นุชล็อคคอชบา แต่ยังไม่ทันจะลงน้ำหนัก รถของชัชรัณวิ่งเข้าปาดขวาง คนขับเหยียบเบรก เอี๊ยด! คนในรถเสียหลักไปตามๆ กัน ชัชรัณกับโยทกาลงมาจากรถ “ไอ้ชัช”
ชบามองออกไปเห็นชัชรัณ ชบาดีใจมาก ถีบนุชที่กำลังเผลอเข้ากลางลำตัวแบบเต็มๆ เท้า ปึ้ก! นุชจุก ชบาปีนข้ามเบาะ
“จะไปไหน!” อุษาล็อคตัวชบา ชบาใช้ศอกตีเข้าที่หน้าของอุษา ปึ้ก! “โอ้ย! ไอ้เด็กบ้า”
อุษาปล่อยมือจากชบา ชบาเปิดล็อคแล้วเปิดประตูรถได้สำเร็จ “นังชบา!”
ชบาวิ่งลงจากรถ ชัชรัณเห็นชบาวิ่งลงมา “ชบา!”
“จับมันสิโว้ย”
คนขับรถเปิดประตูจะลง ชัชรัณวิ่งไปกระแทกประตูจนกระแทกคนขับรถเจ็บ ชัชรัณอุ้มตัวชบาออกมา จะวิ่งไปที่รถ “ขึ้นรถ!”
ชายอีกคนลงมาจากรถชักปืนยิงใส่ชัชรัณกับโยทกา ชัชรัณที่อุ้มชบาคว้ามือโยทกาวิ่งหลบกระสุนเข้าไปในป่าข้างทาง อุษาสั่ง “เอาเด็กมาให้ได้ เก็บพวกมัน!” ชายสองคนวิ่งตามกลุ่มชัชรัณเข้าไป
ภายในป่า ชัชรัณ โยทกา พาชบาวิ่งหนี ชายสองคนตามไล่ยิง สามคนหนีหัวซุกหัวซุน ชัชรัณจับมือโยทกาดึงให้วิ่งต่อ โยทกาเจ็บแต่ก็ยังฝืนวิ่ง
ชัชรัณลากโยทกาเข้ามาหลบที่มุมหนึ่ง ชบากอดชัชรัณแน่น โยทการีบเข้ามาช่วยแกะผ้าผูกปากกับเชือกที่มัดมือจากชบา “พ่อจ๋า ชบากลัว”
“พ่อจะพาชบากลับบ้านนะ” ชัชรัณมองอาการชบาที่กลัวมาก ชัชรัณตัดสินใจส่งชบาให้โยทกา
“ผมจะล่อพวกมันไป พาชบากลับบ้านให้ได้” โยทกาคว้าแขนชัชรัณ “ฉันจะไปกับคุณ”
“มันอันตราย”
“ฉันไม่กลัว”
“คุณอยากตายหรือไง” โยทกากลัวนะแต่ไม่ยอมทิ้งชัชรัณแน่ “ฉันจะไม่ทิ้งคุณ!”
ชัชรัณประทับใจกับความห่วงใยของโยทกา “แต่ชบากับคุณต้องปลอดภัย”
ชัชรัณไม่ฟังโยทกาวิ่งแยกไปอีกทาง ชายสองคนวิ่งเข้ามาเห็นชัชรัณวิ่งไปทางหนึ่ง “ทางโน้นพี่”
ชายอีกคน เห็นโยทกาที่พาชบาออกไปอีกทาง “มึงตามนังนั่นไป”
ทั้งสองคนแยกย้าย ชายคนหนึ่งตามโยทกากับชบา อีกคนวิ่งตามชัชรัณไป ยิงไล่หลังชัชรัณ ปัง ๆ ชัชรัณวิ่งสุดชีวิต
เสียงปัง! โยทกาหันมองไปทางเสียงปืนด้วยความเป็นห่วงชัชรัณ โยทกาเห็นคนที่วิ่งตามมา โยทกาจะดึงให้ชบาวิ่ง แต่ชบายืนหอบด้วยความเหนื่อย “แม่โย...” ชบาหอบ โยทกาหันไปด้านหลัง เห็นคนที่วิ่งไล่ตามใกล้มาทุกที
โยทกามองไปรอบ ๆ หาทางรอด ชายคนนั้นวิ่งเข้ามาตรงจุดที่โยทกาเคยยืน หันมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นโยทกา
“มึงหลบกูไม่พ้นหรอก ออกมา!”