บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 21
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
ห้องรับแขก ตึกเล็ก คุณผ่องกำลังดูแบบสถานที่ในการจัดงานกับเพ็ญศรี
“ส่วนนี้เป็นโบรชัวร์ของโรงแรมริมแม่น้ำ ถ้าในตัวเมืองห้าดาวก็จะเป็นกลุ่มนี้ค่ะ คุณท่านจะเชิญแขกสักกี่ร้อยคะ”
“ตีไว้สักพันคนก่อน แขกจากเชียงรายของทางรสิกาญจน์อีก”
“ศรียินดีด้วยนะคะ ในที่สุดคุณชัชก็ต้องเดินตามทางที่คุณท่านต้องการจนได้”
“ถ้าลูกหลานมันคิดว่าจะฉลาดกว่าฉันมันก็คิดผิด”
“จริงค่ะ บทเรียนของพี่สินีทำให้ประมาทกับคุณชัชไม่ได้เลย” คุณผ่องหันขวับมองเพ็ญศรี
“ศรีไม่ได้จะย้ำว่าเรื่องพี่สินีเป็นความผิดพลาดของคุณท่านนะคะ”
“แต่ฉันก็ได้ตาชัชมา”
“หลานที่ทำให้คุณท่านได้มีโอกาสแก้ตัวอีกครั้ง”
“เพ็ญศรี!” เพ็ญศรีสะดุ้ง “ศรีขอโทษค่ะ”
“หล่อนนัดคุณละอองให้ฉันสิ ฉันจะปรึกษาเรื่องสินสอดสักหน่อย”
“ค่ะ..” เพ็ญศรีจะลุกออกไป
“คุณท่านคะ!” มาลัยเข้ามาด้วยท่าทีตื่นตกใจ
“เป็นอะไร ทำไมต้องทำหน้าแตกตื่นขนาดนั้นแม่มาลัย”
“คุณชัชกับคุณกิ่ง...รถคว่ำค่ะ!” โบรชัวร์ในมือของคุณผ่องหล่นลงพื้น
โรงพยาบาล โยทกากับภุชงค์เข้ามาด้วยความรีบร้อนที่หน้าห้องฉุกเฉินเจอกับพยาบาลที่ออกมาจากห้องฉุกเฉิน
“คนไข้อุบัติเหตุรถคว่ำอยู่ที่ไหนคะ ปลอดภัยหรือเปล่า”
“คนไข้มีเลือดคั่งในสมองค่ะ ต้องรับการผ่าตัดด่วน” โยทกาช็อคขาอ่อน ภุชงค์รีบเข้ามาประกบ
“ห้องผ่าตัดไปทางไหนครับ” พยาบาลชี้ไปทางที่ต้องผ่านห้องฉุกเฉินไป
“ขอบคุณครับ” โยทกาจะรีบไป
ขณะที่โยทกาจะก้าวผ่านหน้าห้องฉุกเฉิน ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออกเป็นชัชรัณก้าวออกมา
“โยทกา....” โยทกาหันมาเห็นชัชรัณที่มีผ้าก๊อซติดที่หัว แต่เสื้อของชัชรัณมีเลือดเปื้อน
“คุณชัช!” โยทกาเข้ากอดร้องไห้ด้วยความเป็นห่วง “ฉันเป็นห่วงคุณแทบแย่ ฉันคิดว่าคุณ..”
ชัชรัณกอดปลอบโยนโยทกา “ผมแค่เจ็บนิดหน่อย อย่าร้องไห้เลยนะ”
ภุชงค์มองภาพชัชรัณกับโยทกาด้วยสีหน้าสะเทือนใจ
“แล้วคุณกิ่งล่ะคะ โยได้ยินเสียงคุณกิ่งในรถด้วย”