บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 18 หน้า 3
ชัชรัณนั่งรออยู่พร้อมกับกาแฟสองแก้ว มีฝาปิด ชัชรัณมองแก้วกาแฟ ยิ้มอย่างอารมณ์ดี โยทการีบเดินเข้ามาด้วยสีหน้าดีใจ มองหาชัชรัณ โยทการีบเข้าไปหา
“ คุณชัช...” ชัชรัณยิ้มยื่นถ้วยกาแฟยินดีกับโยทกา “ยินดีด้วยนะ แบรนด์เมเนเจอร์คนใหม่”
“ไม่บอกฉันสักคำ”
“ที่จริง..คุณรู้ตั้งแต่เราเซ็นสัญญากับบลูมูนแล้วนี่ว่า ไตรมาสนี้ยอดขายของเราจะเพิ่มขึ้น50 % ตามที่คุณวางเป้าไว้”
โยทกา ยิ้มปลื้ม “ฉันไม่อยากมั่นใจอะไรมากไปจนว่าผลลัพธ์มันจะแสดงออกมา คาดหวังมากไปเวลาผิดหวังมันเจ็บหนัก ฉันไม่อยากเจ็บ” โยทกาจิบกาแฟ ชะงักเพราะความขม
“....ฉันไม่ดื่มกาแฟดำค่ะ” ชัชรัณยิ้ม “ผมรู้ แต่อยากให้คุณเติมเอง”
ชัชรัณส่งซองพลาสติกที่มีน้ำตาล ครีมเทียมเป็นแพ็คให้ โยทกาเปิดฝาแก้วฉีกน้ำตาลใส่ คนแล้วจิบ “เข้มข้น หวานมัน ถึงจะอร่อย”
“ปรุงให้ผมด้วยสิ” โยทกาแปลกใจ “คุณไม่กินน้ำตาลนี่คะ”
“ก็ช่วงชีวิตขม ๆ ของผมมันผ่านไปแล้ว” ชัชรัณมองโยทกาอย่างมีความหมาย
“ตอนนี้ผมอยากได้ความหวานบ้าง...ได้ไหม?”
โยทกายิ้มๆ แล้วรับแก้วกาแฟของชัชรัณมาปรุงให้แล้วส่งคืน ชัชรัณรับมาจิบ โยทกามองลุ้น ๆ ว่าจะถูกปากชัชรัณไหม “อร่อยดีนะ”
โยทกายิ้ม ดื่มกาแฟไฟพลางมองชัชรัณด้วยสีหน้าปลื้มๆ
“ทำไมต้องมองเหมือนไม่อยากเชื่อแบบนั้น”
“ก็มันไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าคุณกับฉันจะมีช่วงเวลาแบบนี้...”
ชัชรัณจับมือโยทกา “เชื่อหรือยัง”
โยทกายิ้ม สองคนดื่มกาแฟนั่งกันเงียบๆ เสียงข้อความเข้า โยทกากดอ่านสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
“มีอะไรหรือเปล่า” โยทกามองชัชรัณ แล้วตัดสินใจไม่พูด
“ฉันลืมไปว่านัดกับพี่เซมกับเจนไว้น่ะค่ะ พวกนางไลน์มาด่า ฉันไปก่อนนะคะ”
“แล้วเย็นนี้”
“เจอกันที่บ้านค่ะ” โยทการีบเดินออกพลางกดมือถือ
“เจน ฉันกำลังจะรีบกลับ ฝากพวกแกดูแม่ให้ด้วยนะ”
ชัชรัณมองตามสงสัยว่ามีอะไร
ห้องรับแขก ตึกใหญ่ เจนจันทร์รออย่างกระวนกระวาย กรรณิการ์เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาข้างล่าง
“คุณแม่คะ...อย่าไปเลยนะคะ”
“เจน...อย่าขวางแม่” เจนจันทร์เห็นสีหน้าเด็ดขาดของกรรณิการ์ก็เหวอ ๆ ไม่กล้าขวาง
“ลิการ์...” กรรณิการ์ชะงักหันตามเสียง เห็นเซมพายายละมุดเข้ามา “น้าจะห้ามฉันเหรอจ๊ะ”
“เอ็งคนเดียวจะไหวไหม”