บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 4 หน้า 2
“เร็ว มองอะไร”
“คร้าบ ๆ” พนักงานรูดซิบกางเกง แล้วเริ่มฉี่ หน้าเจื่อน ๆ พุฒิเปิดประตูเข้ามา “ไอ้เคน”
เคนหันไปจ้องหน้าพุฒิ แล้วโผเข้าไปกระชากคอเสื้อ “พุฒิ แกใช่ไหม ที่เป็นคนบอกพิ้งค์”
พนักงานที่ฉี่อยู่สะดุ้งเฮือก “ชะอึ๊ย !”
“ฉันเปล่า”
“แต่มีแกเท่านั้นที่รู้”
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันเปล่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าพิ้งค์รู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่แทนที่จะมาโทษกันเอง เรามาช่วยกันคิดไม่ดีกว่าเหรอ ว่าจะเอายังไงต่อ”
เคนเริ่มได้สติ ปล่อยคอเสื้อพุฒิ “ฉันคิดอะไรไม่ออกเลยว่ะ”
พุฒิมองเคนอย่างเห็นใจ พุฒิเองก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเคน พนักงานชายคนนั้นรูดซิบกลับ แล้วยกมือขอพูด “เอ้อ พี่ ๆ ครับ” เคนกับพุฒิหันหน้าไปพร้อมกัน สีหน้าดุดันด้วยกันทั้งคู่
“ธุระผมเสร็จเรียบร้อยด้วยดีทุกประการแล้วครับ ขออนุญาตออกไปก่อนนะครับ”
เคนตะคอก “เชิญ”
“ขอบคุณคร้าบ”
พนักงานคนนั้น ค่อย ๆ เดินผ่านเคนกับพุฒิไป พอพ้นจากสองคนนั้น ก็รีบแจ้นออกจากห้องน้ำไปทันที พุฒิกับเคนหันกลับมามองหน้ากัน
“ฉันว่า เราต้องย้อนกลับไปดูทุกอย่างที่แกเคยทำมาในอดีต ดูกันว่า มีอะไรบ้างที่แกหลงลืมไปบ้าง อดีตอาจเป็นจิกซอว์ ที่ทำให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของแก” เคนพยักหน้าน้อย ๆ อย่างเห็นด้วย
“เอาสิวะ วิธีไหนก็ได้ ที่ทำให้ฉันไม่ต้องติดอยู่กับเรื่องบ้า ๆ นี่ตลอดไป”
ประตูห้องน้ำเปิด พนักงานชายอีกคนเดินโทรศัพท์เข้ามา “นั่นน่ะสิ ใครจะไปเชื่อว่าเคนเป็นยูซ่า”
เคนกับพุฒิหันไปมอง พนักงานคนนั้นสะดุ้ง “อุ๊ย เจอเต็ม ๆ เลย”
พนักงานคนนั้นหันหลังไป แต่ขยับไปก้าวเดียว พุฒิกับเคนก็เข้าประกบซ้ายขวา
“จะรีบไปไหน ปวดฉี่ก็ไปฉี่สิ ไป พวกพี่ไปส่ง”
“คร้าบ” พนักงานคนนั้นเดินตามพุฒิกับเคนที่ประกบซ้ายขวาไป
ร้านอาหาร พุฒิกับซูซี่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“ตกลงคุณเคนเขาเป็นจริง ๆ เหรอคะ”