บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 16 หน้า 5
เมธาครุ่นคิดสักพักก็สั่งการ “พวกคุณกระจายกำลังกันออกไป ส่วนหนึ่งคอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของนายเคี้ยงกับนายบูรพา อีกส่วนหนึ่งล่าตัวชัชชัยมาให้ได้ ไม่ใช่แค่การตายของเสี่ยเจริญเท่านั้นที่ชัชชัยจะเป็นตัวไขปริศนา แต่ยังรวมถึงเบื้องหลังการค้ายาของเสี่ยเจริญอีกด้วย”
“ครับ”
บูรพามาเยี่ยมเคี้ยงที่โรงพยาบาล เห็นที่หน้าห้องมีเหตุการณ์วุ่นวาย เพราะลูกสมุนของตนที่อารักขาเคี้ยงถูกพวกตร.กันตัวให้ยืนรออยู่ด้านนอกกันหมด ทำให้พวกสมุนฮึดฮัดไม่พอใจ
“นี่มันเรื่องอะไรกัน พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่”
ยักษ์ให้ดูเอกสารอนุญาต “เราทำตามหน้าที่คุณบูรพา เรามาสอบปากคำคุณเคี้ยง รวมทั้งคุณด้วย”
บูรพามองไปในห้องด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะผลักประตูเข้าไปเห็นเสือกับจ่าส่งกำลังสอบปากคำลุงเคี้ยงอยู่
เคี้ยงสวมหน้ากากอ๊อกซิเจน ไอเบาๆ เหลือบมองบูรพาอย่างขอความช่วยเหลือ
“พวกคุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง คนป่วยหนักขนาดนี้ พวกคุณยังจะรบกวนเค้าอีกงั้นเหรอ”
เสือรีบกันจ่าส่งไว้ และปราดเข้ารับมือบูรพา “ใครหาเรื่อง พูดให้สวยนะคุณ นึกว่าอยู่ดีๆ พวกผมเที่ยวไล่มาสอบปากคำชาวบ้านเล่นหรือไง ไอ้ที่ต้องมาทนเหม็นขี้หน้าอยู่นี่ ก็เพราะไอ้เรื่องที่พวกคุณก่อเอาไว้นั่นแหละ”
บูรพามองดูสถานการณ์ที่จนมุมอยู่ จึงพยายามระงับโทสะ “ก็ได้ แต่ลุงเคี้ยงอาการทรุดอยู่ ถ้ายังไงขอเลื่อนให้ปากคำเป็นวันหลัง ตกลงมั้ย”
เสือหันไปมองที่จ่าส่งอย่างขอความเห็น
จ่าส่งประชด “ป่วยจริงเร๊อ การเมืองซะล่ะมั๊ง”
เสือแดกดัน “เสี่ยเจริญตายไม่ทันไร ลุงของคุณก็มาป่วยเอาดื้อๆไม่บังเอิญไปหน่อยหรือไง”
บูรพาฉุน “คุณว่าอะไรนะ”
“เราสงสัยว่าลุงเคี้ยงของคุณแกล้งป่วย….”
“คนอย่างลุงเคี้ยงไม่จำเป็นต้องตบตาใครเพื่อหนีปัญหาถ้าคุณไม่เชื่อก็ไปถามหมอดูก็ได้”
“เฮอะ ยัดเงินไว้เท่าไหร่แล้วล่ะ ใครจะไปรู้”
“แล้วคุณจะเอายังไง” เสือเดินกวนๆ มาดูเคี้ยง สักพักหนึ่งก็ตัดสินใจดึงหน้ากากออกซิเจนของเคี้ยงออก บูรพาไม่พอใจ “นั่นคุณทำอะไรของคุณ จะบ้าไปแล้วเหรอไง”
“อ้าวไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไงล่ะว่าป่วยจริงไม่จริง”
“แต่นี่คุณกำลังจะฆ่าเค้านะ”
เสือมองแล้วยักไหล่ไม่สนใจ บูรพาขยับจะไปช่วยเคี้ยง เสือรีบผลักออก พอดียักษ์เปิดประตูเข้ามาก็รวบตัวบูรพาเอาไว้ “อยู่ล่ะ ซ่านักใช่มั้ย”
“ปล่อยสิวะ ปล่อย” บูรพาพยายามดิ้นรนแต่ก็สู้แรงยักษ์ไม่ได้